دوره 12، شماره 3 - ( پاییز 1389 )
جلد 12 شماره 3 صفحات 33-19 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سامان توکلی*1، ونداد شریفی2، مهشید تاج3، محمدرضا محمدی4
1- روانپزشک بیمارستان روزبه، تهران، ایران.
2- استادیار مرکز تحقیقات روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
3- روانپزشک
4- استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- استادیار مرکز تحقیقات روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
3- روانپزشک
4- استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
چکیده: (2360 مشاهده)
هدف: این مطالعه با هدف بررسی نگرش به یاریجویی از متخصصان سلامت روان و رابطه آن با انگ بیماری افسردگی، در زیرگروه ویژهای از جمعیت ایران که جمعیت جوانی هستند انجام شده است.
روش: این مطالعه به صورت مقطعی انجام شد و نمونه های این طرح از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران، و دانشکدههای فنی، هنر و حقوق دانشگاه تهران انتخاب شدند. در آزمودنیها، آزمونهای میزان آشنایی با بیماری روانی، نگرش به یاریجویی از متخصصان سلامت روان و اسنادـ۲۷ انجام شد. بر اساس نتایج این آزمونها رابطه نگرش به یاریجویی از متخصصان سلامت روان با مؤلفه های شناختی، هیجانی و رفتاریِ انگزدن به افراد دچار اختلال افسردگی مورد آزمون قرار گرفت.
یافته ها: در این مطالعه ۴۰۷ نفر از دانشجویان شرکت داشتند. بیشترین میزان سطح آشنایی با بیماری روانی مربوط به افرادی بود که آشناییشان با بیماری روانی از طریق دیدن فیلمی در سینما یا تلویزیون بود که یکی از بازیگران آن نقش بیمار روانی را بازی میکرد (۳۰/۷ درصد). مردان به طور معناداری بیش از زنان بیماران دچار افسردگی را خطرناک تلقی میکردند و تمایل داشتند که بیماران دچار افسردگی را جدا از جامعه نگهداری کنند. اما زنان به طور معناداری نسبت به مردان نگرش مثبتتری نسبت به کمک گرفتن از متخصصان برای درمان افسردگی داشتند. بین نگرش به درمانجویی با سه مؤلفه از مؤلفه های انگ به افراد دچار افسردگی یعنی دلسوزی، تمایل به یاری رساندن و تمایل به اجبار برای درمان همبستگی مثبت معناداری وجود داشت.
نتیجه گیری: از بین اجزای شناختی، هیجانی و رفتاری انگزنی به افراد دچار اختلال افسردگی سه عامل (یعنی احساس دلسوزی، میل به یاری رساندن و میل به اجبار برای درمان) با نگرش مثبتتر به درمانجویی همراه هستند. بررسی جامعتر برای یافتن چگونگی ارتباط این عوامل با درمانجویی و یافتن عوامل واسطهای احتمالی میتواند به راهبردهایی مؤثرتر برای انگزدایی و رفع موانع درمانجویی منجر شود.
روش: این مطالعه به صورت مقطعی انجام شد و نمونه های این طرح از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران، و دانشکدههای فنی، هنر و حقوق دانشگاه تهران انتخاب شدند. در آزمودنیها، آزمونهای میزان آشنایی با بیماری روانی، نگرش به یاریجویی از متخصصان سلامت روان و اسنادـ۲۷ انجام شد. بر اساس نتایج این آزمونها رابطه نگرش به یاریجویی از متخصصان سلامت روان با مؤلفه های شناختی، هیجانی و رفتاریِ انگزدن به افراد دچار اختلال افسردگی مورد آزمون قرار گرفت.
یافته ها: در این مطالعه ۴۰۷ نفر از دانشجویان شرکت داشتند. بیشترین میزان سطح آشنایی با بیماری روانی مربوط به افرادی بود که آشناییشان با بیماری روانی از طریق دیدن فیلمی در سینما یا تلویزیون بود که یکی از بازیگران آن نقش بیمار روانی را بازی میکرد (۳۰/۷ درصد). مردان به طور معناداری بیش از زنان بیماران دچار افسردگی را خطرناک تلقی میکردند و تمایل داشتند که بیماران دچار افسردگی را جدا از جامعه نگهداری کنند. اما زنان به طور معناداری نسبت به مردان نگرش مثبتتری نسبت به کمک گرفتن از متخصصان برای درمان افسردگی داشتند. بین نگرش به درمانجویی با سه مؤلفه از مؤلفه های انگ به افراد دچار افسردگی یعنی دلسوزی، تمایل به یاری رساندن و تمایل به اجبار برای درمان همبستگی مثبت معناداری وجود داشت.
نتیجه گیری: از بین اجزای شناختی، هیجانی و رفتاری انگزنی به افراد دچار اختلال افسردگی سه عامل (یعنی احساس دلسوزی، میل به یاری رساندن و میل به اجبار برای درمان) با نگرش مثبتتر به درمانجویی همراه هستند. بررسی جامعتر برای یافتن چگونگی ارتباط این عوامل با درمانجویی و یافتن عوامل واسطهای احتمالی میتواند به راهبردهایی مؤثرتر برای انگزدایی و رفع موانع درمانجویی منجر شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |