دوشنبه 22 اردیبهشت 1404
| English
دوره 13، شماره 1 - ( بهار 1390 )
جلد 13 شماره 1 صفحات 92-81 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Piri M, Nasehi M, Pournaghshband M, Shahin M, Zarrindast M R. Dopamine D1 and NMDA Receptors Interaction in the Dorsal Hippocampus of Rats in the Elevated Plus Maze Test of Anxiety. Advances in Cognitive Sciences 2011; 13 (1) :81-92
URL: http://icssjournal.ir/article-1-321-fa.html
URL: http://icssjournal.ir/article-1-321-fa.html
پیری مرتضی، ناصحی محمد، پورنق شبند مهناز، شاهین مریم السادات، زرین دست محمدرضا. برهمکنش گیرنده های D1 دوپامینی و NMDA در هیپوکامپ پشتی موش صحرایی در آزمون اضطراب ماز بعلاوه ای شکل مرتفع. تازه های علوم شناختی. 1390; 13 (1) :81-92
مرتضی پیری*1 
، محمد ناصحی2 ، مهناز پورنق شبند3 ، مریم السادات شاهین4 ، محمدرضا زرین دست5
، محمد ناصحی2 ، مهناز پورنق شبند3 ، مریم السادات شاهین4 ، محمدرضا زرین دست5
1- گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، اردبیل، ایران.
2- گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، گرمسار، ایران.
3- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم دارویی، تهران، ایران.
4- عضو باشگاه پژوهشگران جوان، شاخه دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرری، ری، ایران.
5- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی و مرکز ملی مطالعات اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، گرمسار، ایران.
3- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم دارویی، تهران، ایران.
4- عضو باشگاه پژوهشگران جوان، شاخه دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرری، ری، ایران.
5- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی و مرکز ملی مطالعات اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
چکیده: (2812 مشاهده)
هدف: بررس اثر گیرنده های دوپامینی D۱ هیپوکامپ پشتی بر رفتار شبه اضطرابی القا شده با تحریک یا مهارگیرنده های NMDA در موشهای صحرایی نر.
روش: در این مطالعه، از ماز بعلاوه ای مرتفع ،که یک مدل پذیرفته شده برای سنجش رفتارهای شبه‌اضطرابی در موشهای کوچک و بزرگ آزمایشگاهی است، استفاده شده.
یافته ها: نتایج نشان دادند که تزریق ۲ میکروگرم بر موشMK۸۰۱ در ناحیۀCA۱ اثر ضد اضطرابی القا میکند.تزریق ۰/۲۵، ۰/۵، ۱ میکروگرم بر موش۲۳۳۹۰ SCH به تنهایی اثری بر رفتار شبه اضطرابی ندارد، اما استفاده از همین مقادیر(۰/۵ میکروگرم بر موش) SCH ۲۳۳۹۰ همراه با MK۸۰۱ اثر ضد اضطرابی MK۸۰۱ را تقویت م کیند.از طرف دیگر، تزریق ۰/۶، ۰/۳ میکروگرم بر موشNMDA یا ۳، ۶ میکروگرم بر موشSKF۳۸۳۹۳ باعث القای اضطراب میشود. تزریق مقادیر مختلف SKF۳۸۳۹۳ اثر اضطرابزای MK۸۰۱را تقویت میکند.
نتیجه گیری:یافته‌ها نشان می‌دهند که نه فقط هر دو گیرندۀ NMDA و گیرنده های دوپامینی D۱ در هیپوکامپ پشتی موش صحرایی، در تعدیل اضطراب نقش دارند، بلکه بین آنها یک برهمکنش پیچیده نیز وجود دارد.
روش: در این مطالعه، از ماز بعلاوه ای مرتفع ،که یک مدل پذیرفته شده برای سنجش رفتارهای شبه‌اضطرابی در موشهای کوچک و بزرگ آزمایشگاهی است، استفاده شده.
یافته ها: نتایج نشان دادند که تزریق ۲ میکروگرم بر موشMK۸۰۱ در ناحیۀCA۱ اثر ضد اضطرابی القا میکند.تزریق ۰/۲۵، ۰/۵، ۱ میکروگرم بر موش۲۳۳۹۰ SCH به تنهایی اثری بر رفتار شبه اضطرابی ندارد، اما استفاده از همین مقادیر(۰/۵ میکروگرم بر موش) SCH ۲۳۳۹۰ همراه با MK۸۰۱ اثر ضد اضطرابی MK۸۰۱ را تقویت م کیند.از طرف دیگر، تزریق ۰/۶، ۰/۳ میکروگرم بر موشNMDA یا ۳، ۶ میکروگرم بر موشSKF۳۸۳۹۳ باعث القای اضطراب میشود. تزریق مقادیر مختلف SKF۳۸۳۹۳ اثر اضطرابزای MK۸۰۱را تقویت میکند.
نتیجه گیری:یافته‌ها نشان می‌دهند که نه فقط هر دو گیرندۀ NMDA و گیرنده های دوپامینی D۱ در هیپوکامپ پشتی موش صحرایی، در تعدیل اضطراب نقش دارند، بلکه بین آنها یک برهمکنش پیچیده نیز وجود دارد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
