دوره 21، شماره 1 - ( بهار 1398 )
جلد 21 شماره 1 صفحات 28-21 |
برگشت به فهرست نسخه ها
حسن غرایاق زندی* 
1، مهدی ملازاده2 ، مرتضی ولایی3 ، زهره صادقی نیا3
1، مهدی ملازاده2 ، مرتضی ولایی3 ، زهره صادقی نیا3
1- استادیار روانشناسی ورزشی، گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- دانشجوی دکترای روانشناسی ورزشی، گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3- دانشجوی ارشد تحقیقات آموزشی، گروه روش‌ها و برنامه‌‌های آموزشی و درسی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- دانشجوی دکترای روانشناسی ورزشی، گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3- دانشجوی ارشد تحقیقات آموزشی، گروه روش‌ها و برنامه‌‌های آموزشی و درسی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (3082 مشاهده)
مقدمه: هدف این پژوهش، بررسی تأثیر خود گفتاری بر پاسخ های روان‌شناختی و فیزیولوژیک اضطراب رقابتی تکواندوکاران نخبه است. روش: 33 تکواندوکار نخبه مرد به‌صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه کنترل(16 نفر) و آزمایش(14 نفر) تقسیم شدند. در پیش آزمون(رقابت اول) مولفههای شناختی اضطراب رقابتی(اضطراب شناختی، اعتمادبهنفس و اضطراب جسمانی) و مولفه فیزیولوژیکی کورتیزول بزاقی هر دو گروه اندازه گیری شد. گروه آزمایش، 10 جلسه تمرین خود گفتاری و گروه کنترل، تنها تمرین بدنی انجام دادند. پس از مداخله خود گفتاری، پسآزمون(رقابت دوم) گرفته شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره، استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد، اضطراب شناختی و جسمانی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، کاهش و اعتمادبهنفس، افزایش یافت. میزان کورتیزول بزاقی نسبت به گروه کنترل در پسآزمون، کاهش معنادار داشت. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته های پژوهش، پیشنهاد می شود از خودگفتاری برای کاهش مولفه های شناختی و فیزیولوژیکی اضطراب رقابتی استفاده شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |