چهارشنبه 13 فروردین 1404
| English
میثم صادقی*1 
، سودابه سلطان زاده1 ، مهنوش کامران وند1 ، محمود فیضی پور نامقی1 ، نسیم رضایی جوان1 ، امیرمحمد تیمورزاده نجار1
، سودابه سلطان زاده1 ، مهنوش کامران وند1 ، محمود فیضی پور نامقی1 ، نسیم رضایی جوان1 ، امیرمحمد تیمورزاده نجار1
1- پژوهشکده علوم شناختی
چکیده: (61 مشاهده)
مقدمه: همه‌گیری ویروس کووید-19، زندگی افراد را به طور گسترده در ابعاد روان‌شناختی، جسمانی، اجتماعی و اقتصادی تحت تاثیر قرار داد. اضطراب به عنوان پیامد اصلی رویارویی با موقعیت‌های غیر قابل پیش‌بینی و جدید نظیر آنچه در بحران‌های بهداشتی به وقوع می‌پیوندد، مطرح است. اضطراب کرونا شامل تجربه مجموعه‌ای از علائم ناخوشایند روانی و فیزیولوژیکی نظیر افسردگی، ناامیدی و افکار خودکشی است. هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل شناختی و هیجانی اثرگذار بر اضطراب کرونا در سال های 1399 تا 1401 به شیوه فراتحلیل بود.
روش کار: جامعه آماری شامل کلیه پژوهش‌هایی بود که در این زمینه در ایران انجام گرفته و به صورت مقاله از طریق پایگاه‌های اینترنتی مگیران (Magiran)، سیلیویکا، نورمگز و جهاد دانشگاهی (SID) در دسترس بودند. پس از جستجوی مقالات، تعداد 23 مطالعه، که بین سال‌های 1399 الی 1401 انجام شده بودند، انتخاب گردید. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار CMA نسخه 2 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد اندازه اثر کلی عوامل شناختی–هیجانی در اضطراب کرونا در مدل اثرات ثابت 31/0 و در مدل اثرات تصادفی 43/0 بود. در بررسی جداگانه عواملی که بیش از یک بار تکرار شده بودند، متغیرهای انعطاف‌پذیری، اضطراب سلامت و اضطراب مرگ به ترتیب بیشترین اثر را بر اضطراب کرونا داشتند. هم چنین با درنظر گرفتن زمان به عنوان متغیر تعدیل کننده، با گذشت زمان، اثرپذیری اضطراب کرونا از عوامل شناختی و هیجانی کاهش یافته بود.
نتیجه‌گیری: از آنجایی که شناخت و هیجان در تعامل با هم در سطوح عملکردی و عصبی، رفتار را تشکیل می‌دهند و تنظیم موثر هیجان جهت عملکرد موفق بسیار مهم است، توجه به این عوامل در پیشگیری از اضطراب ناشی از کرونا دارای اهمیت است.
روش کار: جامعه آماری شامل کلیه پژوهش‌هایی بود که در این زمینه در ایران انجام گرفته و به صورت مقاله از طریق پایگاه‌های اینترنتی مگیران (Magiran)، سیلیویکا، نورمگز و جهاد دانشگاهی (SID) در دسترس بودند. پس از جستجوی مقالات، تعداد 23 مطالعه، که بین سال‌های 1399 الی 1401 انجام شده بودند، انتخاب گردید. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار CMA نسخه 2 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد اندازه اثر کلی عوامل شناختی–هیجانی در اضطراب کرونا در مدل اثرات ثابت 31/0 و در مدل اثرات تصادفی 43/0 بود. در بررسی جداگانه عواملی که بیش از یک بار تکرار شده بودند، متغیرهای انعطاف‌پذیری، اضطراب سلامت و اضطراب مرگ به ترتیب بیشترین اثر را بر اضطراب کرونا داشتند. هم چنین با درنظر گرفتن زمان به عنوان متغیر تعدیل کننده، با گذشت زمان، اثرپذیری اضطراب کرونا از عوامل شناختی و هیجانی کاهش یافته بود.
نتیجه‌گیری: از آنجایی که شناخت و هیجان در تعامل با هم در سطوح عملکردی و عصبی، رفتار را تشکیل می‌دهند و تنظیم موثر هیجان جهت عملکرد موفق بسیار مهم است، توجه به این عوامل در پیشگیری از اضطراب ناشی از کرونا دارای اهمیت است.
نوع مطالعه: مروری نظام مند |
موضوع مقاله:
روان شناسی شناختی
دریافت: 1403/6/12 | پذیرش: 1403/11/16 | انتشار: 1403/12/23
دریافت: 1403/6/12 | پذیرش: 1403/11/16 | انتشار: 1403/12/23
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
