دوره 25، شماره 4 - ( زمستان 1402 )
جلد 25 شماره 4 صفحات 16-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
جیران زبردست1 
، سعیده شجاع رضوی2 ، مهدیه کرمی3 ، محمد هادی احمدی4 ، علیرضا مرادی* 5
، سعیده شجاع رضوی2 ، مهدیه کرمی3 ، محمد هادی احمدی4 ، علیرضا مرادی* 5
1- دانشجوی دکتری زبان‌شناسی شناختی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی، تهران، ایران
2- استادیار پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، تهران، ایران
3- استادیار گروه زبان‌شناسی شناختی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی، تهران، ایران
4- استادیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
5- استاد، گروه روان‌شناسی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی، تهران، ایران
2- استادیار پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، تهران، ایران
3- استادیار گروه زبان‌شناسی شناختی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی، تهران، ایران
4- استادیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
5- استاد، گروه روان‌شناسی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی، تهران، ایران
چکیده: (923 مشاهده)
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی یک برنامه داستانخوانی مشارکتی در افزایش درک استعاره بدن‌مند در کودکان اوتیستیک با عملکرد بالا بین سه تا پنج سال انجام شد.
روش: در این برنامه از داستان‌هایی با استعاره‌های بدن‌مند و سؤالات تصویری برای کمک به کودکان در درک مفاهیم انتزاعی به دنبال آنها استفاده شد. برای طراحی مطالعه داستانخوانی مشارکتی، 20 داستان اصلی با عبارات استعاری برگرفته از پژوهش شجاع رضوی و همکاران (1394) و 10 داستان عامل مزاحم (بدون بیان استعاری) آماده شد. طی ده جلسه حضوری، این داستان‌ها به وسیله یک عروسک سخنگو به کودکان اوتیستیک ارائه شد. به کودکان گروه کنترل فقط داستان‌های با عامل مزاحم داده شد، و کودکان گروه مداخله 30 داستان (20 داستان اصلی و 10 داستان عامل مزاحم) را طی ده جلسه داستانخوانی دریافت کردند. قبل از داستانخوانی مشارکتی، پس از داستانخوانی مشارکتی و 40 روز پس از مداخله، از کودکان گروه کنترل و گروه مداخله عبارات استعاری با کارتهای دوگانه برگرفته از پژوهش شجاع رضوی (1394) پرسیده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که کودکان اوتیستیک سه تا پنج ساله در درک مفهوم انتزاعی استعاره بدن‌مند از طریق برنامه داستانخوانی مشارکتی عملکرد بهتری داشتند. همچنین پس از اجرای برنامه، نمرات کودکان اوتیستیک با عملکرد بالا در پس‌آزمون به طور معناداری بهتر از نمرات آنها در پیش‌آزمون بود.
نتیجه‌گیری: بنابراین، این مطالعه نشان می‌دهد که رویکرد داستانخوانی مشارکتی می‌تواند درک استعاره‌های بدن‌مند را در کودکان اوتیستیک دارای عملکرد بالا افزایش دهد.
روش: در این برنامه از داستان‌هایی با استعاره‌های بدن‌مند و سؤالات تصویری برای کمک به کودکان در درک مفاهیم انتزاعی به دنبال آنها استفاده شد. برای طراحی مطالعه داستانخوانی مشارکتی، 20 داستان اصلی با عبارات استعاری برگرفته از پژوهش شجاع رضوی و همکاران (1394) و 10 داستان عامل مزاحم (بدون بیان استعاری) آماده شد. طی ده جلسه حضوری، این داستان‌ها به وسیله یک عروسک سخنگو به کودکان اوتیستیک ارائه شد. به کودکان گروه کنترل فقط داستان‌های با عامل مزاحم داده شد، و کودکان گروه مداخله 30 داستان (20 داستان اصلی و 10 داستان عامل مزاحم) را طی ده جلسه داستانخوانی دریافت کردند. قبل از داستانخوانی مشارکتی، پس از داستانخوانی مشارکتی و 40 روز پس از مداخله، از کودکان گروه کنترل و گروه مداخله عبارات استعاری با کارتهای دوگانه برگرفته از پژوهش شجاع رضوی (1394) پرسیده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که کودکان اوتیستیک سه تا پنج ساله در درک مفهوم انتزاعی استعاره بدن‌مند از طریق برنامه داستانخوانی مشارکتی عملکرد بهتری داشتند. همچنین پس از اجرای برنامه، نمرات کودکان اوتیستیک با عملکرد بالا در پس‌آزمون به طور معناداری بهتر از نمرات آنها در پیش‌آزمون بود.
نتیجه‌گیری: بنابراین، این مطالعه نشان می‌دهد که رویکرد داستانخوانی مشارکتی می‌تواند درک استعاره‌های بدن‌مند را در کودکان اوتیستیک دارای عملکرد بالا افزایش دهد.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
روان شناسی شناختی
دریافت: 1402/3/3 | پذیرش: 1402/6/16 | انتشار: 1403/2/3
دریافت: 1402/3/3 | پذیرش: 1402/6/16 | انتشار: 1403/2/3
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |