دوره 24، شماره 2 - ( تابستان 1401 )
جلد 24 شماره 2 صفحات 83-71 |
برگشت به فهرست نسخه ها
پگاه نجات* 
1، علی حیرانی طبس2
1، علی حیرانی طبس2
1- استادیار گروه روان‌شناسی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2- دانشجوی کارشناسی ارشد روان‌شناسی عمومی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2- دانشجوی کارشناسی ارشد روان‌شناسی عمومی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (697 مشاهده)
مقدمه: موضوع نظریۀ مدیریت وحشت تبیین اثر برجستگی فکر مرگ بر کارکردهای روانی انسان است. پژوهش حاضر با هدف آزمودن کارایی یک روش تصویری برای القای تهدید مرگ بر مبنای این نظریه انجام شد. هدف دوم این مطالعه، مقایسۀ دسترسی‌پذیری فکر مرگ ناشی از القای تهدید بیماری کرونا با دسترسی‌پذیری فکر مرگ ناشی از القای تهدید مرگ بود.
روش کار: شرکت‌کنندگان 148 دانشجو بودند که به تصادف به یکی از شش شرایط آزمایشی حاصل از دو عاملِ نوع تهدید (مرگ، کرونا، دندان درد) و وجود تأخیر زمانی (آنی، متأخر) گمارش شدند. پاسخگویان ابتدا مورد دستکاری تصویری با محتوای نوع تهدید قرار گرفتند و سپس بلافاصله (شرایط آنی) یا بعد از انجام یک تکلیف نامربوط (شرایط متأخر)، جهت سنجش میزان دسترسی‌پذیری فکر مرگ به تکلیف تصمیم‌گیری واژگانی پاسخ دادند.
یافته‌ها: زمان واکنش به واژه‌های مرتبط با مرگ به دنبال القای تهدید مرگ و نه سایر تهدیدها کمتر از زمان واکنش به واژه‌های منفی بود. همچنین، الگوی دسترسی‌پذیری فکر مرگ ناشی از القای تهدید کرونا در شرایط متأخر بیش از شرایط آنی به الگوی دسترسی‌پذیری فکر مرگ ناشی از القای تهدید مرگ شبیه بود.
نتیجه‌گیری: یافته‌های حاضر حکایت از مؤثر بودن روش تصویری پیشنهادی برای برجسته نمودن فکر مرگ داشت. افزون بر این، الگوی حاصل از القای تهدید کرونا دلالت بر فراخوانی بیشتر فکر مرگ توسط آن در مقایسه با القای تهدید مرگ نمود. یک تبیین ممکن برای این یافته قدرت و عینیت بالای تداعی یک بیماری با مرگ در بحبوحۀ همه‌گیری آن بیماری است.
روش کار: شرکت‌کنندگان 148 دانشجو بودند که به تصادف به یکی از شش شرایط آزمایشی حاصل از دو عاملِ نوع تهدید (مرگ، کرونا، دندان درد) و وجود تأخیر زمانی (آنی، متأخر) گمارش شدند. پاسخگویان ابتدا مورد دستکاری تصویری با محتوای نوع تهدید قرار گرفتند و سپس بلافاصله (شرایط آنی) یا بعد از انجام یک تکلیف نامربوط (شرایط متأخر)، جهت سنجش میزان دسترسی‌پذیری فکر مرگ به تکلیف تصمیم‌گیری واژگانی پاسخ دادند.
یافته‌ها: زمان واکنش به واژه‌های مرتبط با مرگ به دنبال القای تهدید مرگ و نه سایر تهدیدها کمتر از زمان واکنش به واژه‌های منفی بود. همچنین، الگوی دسترسی‌پذیری فکر مرگ ناشی از القای تهدید کرونا در شرایط متأخر بیش از شرایط آنی به الگوی دسترسی‌پذیری فکر مرگ ناشی از القای تهدید مرگ شبیه بود.
نتیجه‌گیری: یافته‌های حاضر حکایت از مؤثر بودن روش تصویری پیشنهادی برای برجسته نمودن فکر مرگ داشت. افزون بر این، الگوی حاصل از القای تهدید کرونا دلالت بر فراخوانی بیشتر فکر مرگ توسط آن در مقایسه با القای تهدید مرگ نمود. یک تبیین ممکن برای این یافته قدرت و عینیت بالای تداعی یک بیماری با مرگ در بحبوحۀ همه‌گیری آن بیماری است.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
روان شناسی شناختی
دریافت: 1400/7/10 | پذیرش: 1401/2/1 | انتشار: 1401/5/20
دریافت: 1400/7/10 | پذیرش: 1401/2/1 | انتشار: 1401/5/20
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |