دوره 23، شماره 3 - ( پاییز 1400 )                   جلد 23 شماره 3 صفحات 161-149 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه زبان‌شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه زبان شناسی، واحد تهران مرکزی،دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3- گروه زبان‌شناسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده:   (1955 مشاهده)
مقدمه: این پژوهش به ارزیابی ویژگی‌های کیفی نظریه­ آمیختگی مفهومی جهت پرداختن به جنبه‌­ای از خلاقیت شاعرانه که در نظریه استعاره مفهومی پیچیده‌­سازی استعاره‌­های متعارف نامیده می‌شود، پرداخته است.
روش کار: جامعه‌‌ آماری شامل 54 قطعه شعری بود که به روش نمونه‌­گیری تصادفی ساده با نسبتی برابر از­ اشعار سیمین بهبهانی، فریدون مشیری و فروغ فرخزاد انتخاب شد و سپس از رهگذر مقایسه‌ای توصیفی_تحلیلی به استخراج الگوهای شبکه‌­ای و تعمیم امکان کاربست آنها جهت تحلیل روشن‌تر پیچیده‌سازی استعاری در شعر معاصر پرداخته‌ شد.
یافته­‌ها: دو خرده الگوی شبکه‌­ای استخراج شد. الگوی اول نمایان­گر بازتاب یک فضای ذهنی ساده یا فضایی آمیخته برآمده از شبکه‌ای در پس­زمینه به داخل شبکه دیگری است که دروندادهای آن نقش فضاهای پیش­‌زمینه­ را ایفا می‌­کنند و برخی اطلاعات متجانس بین این فضاها سبب برانگیختگی جنبه­‌هایی از فضای پس­زمینه در قالب فضاهای پیش‌زمینه به صورت هم‌زمان می‌شود. در الگوی دوم، دو شبکه ­آمیخته وجود دارد که برخی از عناصر مفهومی درونداد نخست شبکه دوم، پیش­تر توسط فضای آمیخته برآمده از شبکه اول مفهوم­‌پردازی شده است و سپس به صورت مرحله‌­ای در جریان تلفیق دروندادهای شبکه دوم جزئیات بیشتری به آن افزوده می‌­شود. خرده الگوهای مذکور می‌­توانند با یکدیگر تلفیق شوند و الگوی بزرگتری بسازند.     
نتیجه­‌گیری: نظریه آمیختگی مفهومی بر مبنای تبیین چگونگی تعامل فضاهای ذهنی و ارتباط شبکه‌­های آمیخته­،­ شرح روشنی از انگیزه‌­های مبتنی بر تجربیات فردی و برداشت­‌های منظری، انسجام مفاهیم در ذهن و متن جهت پیچیده‌­سازی استعارها به دست می‌­دهد که نظریه استعاره مفهومی قادر به توصیف جامع تمام ابعاد آن نیست.
 
متن کامل [PDF 924 kb]   (446 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل | موضوع مقاله: فلسفه ذهن و زبان شناسی شناختی
دریافت: 1400/1/19 | پذیرش: 1400/4/8 | انتشار: 1400/8/25

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.