دوره 24، شماره 1 - ( بهار 1401 )
جلد 24 شماره 1 صفحات 172-160 |
برگشت به فهرست نسخه ها
شهناز صبوری*1 
، محمد علی نظری2 ، محمدرضا فیضی درخشی3 ، تورج هاشمی4
، محمد علی نظری2 ، محمدرضا فیضی درخشی3 ، تورج هاشمی4
1- دانشجوی دکتری اعصاب شناختی، گروه علوم اعصاب شناختی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
2- استاد علوم اعصاب، آزمایشگاه علوم اعصاب شناختی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
3- دانشیار مهندسی کامپیوتر، هوش مصنوعی، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
4- استاد روان‌شناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
2- استاد علوم اعصاب، آزمایشگاه علوم اعصاب شناختی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
3- دانشیار مهندسی کامپیوتر، هوش مصنوعی، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
4- استاد روان‌شناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
چکیده: (1731 مشاهده)
مقدمه: ادراک زمان و خودآگاهی و بررسی سازوکارهای مرتبط با آن، مقوله‌ها‌ی پیچیده و جذابی هستند که همواره کنجکاوی بشر را بر می‌انگیخته‌اند. مطالعه اخیر برای بررسی اثرات ذهن‌آگاهی بر ادراک زمان با روش آزمایشی گروهی انجام شد.
روش کار: 31 نفر دانشجوی مقطع کارشناسی که از نظر سلامت روانی و بیماری‌های مغزی ارزیابی شده بودند و از نظر اندازه توانمندی ذهن‌آگاهی در حد متوسط بوده‌اند به دو گروه آزمایش 16 نفر و کنترل 15 نفر تقسیم شدند. گروه آزمایشی یک جلسه فایل صوتی 13 دقیقه‌ای ذهن‌آگاهی را گوش داده و به تمرینات آن عمل کردند. برای گروه کنترل یک جلسه فایل صوتی خنثی ارائه شد. تکلیف دو قسمتی زمانی قبل و بعد از اجرای متغیر مستقل ارائه و یافته‌های آن ثبت شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد گروه آزمایش به طور معناداری در اندازه نقطه دوقسمتی زمانی (Bisection point)نسبت به گروه کنترل نمرات پایین‌تری کسب نموده‌اند و همچنین تعداد درصد پاسخ‌های طولانی (Persentage Long response) در این گروه به طور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش داشت که نشانگر بیش تخمینی زمانی به دنبال اثر تمرین ذهن‌آگاهی می‌باشد. در این پژوهش اندازه متغیر رفتاری زمان واکنش که شاخص رفتاری از بهبود فرآیند تصمیمگیری است اندازهگیری شد اما تفاوت معناداری در دو گروه آزمایش و کنترل مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: نتایج بر اساس این فرضیه که ذهن‌آگاهی با کاهش سطح برانگیختگی و افزایش منابع توجهی به محرک‌های درونی موجب بیش تخمینی زمان می‌شود مورد تحلیل قرار گرفت و برای بررسی تأثیر ذهن‌آگاهی در فرایند تصمیمگیری به نظر میرسد ارزیابی و تحلیل طیفی تغییرات امواج مغزی هم‌زمان با پاسخ‌های رفتاری ضروری است.
روش کار: 31 نفر دانشجوی مقطع کارشناسی که از نظر سلامت روانی و بیماری‌های مغزی ارزیابی شده بودند و از نظر اندازه توانمندی ذهن‌آگاهی در حد متوسط بوده‌اند به دو گروه آزمایش 16 نفر و کنترل 15 نفر تقسیم شدند. گروه آزمایشی یک جلسه فایل صوتی 13 دقیقه‌ای ذهن‌آگاهی را گوش داده و به تمرینات آن عمل کردند. برای گروه کنترل یک جلسه فایل صوتی خنثی ارائه شد. تکلیف دو قسمتی زمانی قبل و بعد از اجرای متغیر مستقل ارائه و یافته‌های آن ثبت شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد گروه آزمایش به طور معناداری در اندازه نقطه دوقسمتی زمانی (Bisection point)نسبت به گروه کنترل نمرات پایین‌تری کسب نموده‌اند و همچنین تعداد درصد پاسخ‌های طولانی (Persentage Long response) در این گروه به طور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش داشت که نشانگر بیش تخمینی زمانی به دنبال اثر تمرین ذهن‌آگاهی می‌باشد. در این پژوهش اندازه متغیر رفتاری زمان واکنش که شاخص رفتاری از بهبود فرآیند تصمیمگیری است اندازهگیری شد اما تفاوت معناداری در دو گروه آزمایش و کنترل مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: نتایج بر اساس این فرضیه که ذهن‌آگاهی با کاهش سطح برانگیختگی و افزایش منابع توجهی به محرک‌های درونی موجب بیش تخمینی زمان می‌شود مورد تحلیل قرار گرفت و برای بررسی تأثیر ذهن‌آگاهی در فرایند تصمیمگیری به نظر میرسد ارزیابی و تحلیل طیفی تغییرات امواج مغزی هم‌زمان با پاسخ‌های رفتاری ضروری است.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
علوم اعصاب شناختی
دریافت: 1399/12/28 | پذیرش: 1400/10/15 | انتشار: 1401/2/20
دریافت: 1399/12/28 | پذیرش: 1400/10/15 | انتشار: 1401/2/20
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |