مقدمه: نمرات بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در پرسش­نامه‌های خودسنجی همدلی، بدون در نظر گرفتن نوع هیجان کاهش می­یابد. واکنش بهنجار این بیماران به هیجانات و موقعیت‌های مثبت، ضرورت بررسی همدلی با موقعیت‌های مثبت در این افراد را نشان می­دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی همدلی نوجوانان مهاجر مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه با موقعیت‌های مثبت بود. روش: تعداد شرکت‌کنندگان هر یک از گروه­های این پژوهش(مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه، بدون علایم اختلال استرس پس از سانحه و گروه کنترل) که با شیوه‌ی نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شده بودند، 15 نفر بود. آزمودنی‌ها با استفاده از مصاحبه‌ی بالینی ساختاریافته برای اختلالات محور یک، مقیاس تجدیدنظر شده‌ی رویداد، پرسش­نامه‌های اضطراب بک و افسردگی کواکس و تکلیف چندوجهی همدلی ارزیابی و داده‌ها با روش‌های تحلیل واریانس یک­متغیری و چندمتغیری و آزمون‌های تعقیبی تحلیل شدند. یافته‌ها: در مطالعه‌ی حاضر، گروه‌های مورد مطالعه در همدلی با تصاویر مثبت تفاوت معناداری نشان ندادند. نمرات اضطراب و افسردگی گروه مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه نسبت به دو گروه دیگر و نمرات اضطراب گروه بدون اختلال با گروه کنترل نیز معنادار بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان گفت که نقص گزارش­‌شده توسط محققان در میزان همدلی افراد مبتلا به اختلال استرس پس سانحه، شامل تمام موقعیت‌ها نمی­شود و این افراد در هنگام همدلی با افراد دارای بار هیجانی مثبت نقصی نشان نمی‌دهند که این نکته می‌تواند در فرایند درمان این افراد مورد توجه قرار گیرد.