یکشنبه 14 خرداد 1402
| English
دوره 18، شماره 4 - ( زمستان 1395 )
جلد 18 شماره 4 صفحات 59-50 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zameni Motlagh M, Nezakat_ Alhosseini M N A, Salehi H, Chitsaz A. The Effect of Cognitive Training on Freezing of Gait in Patients With Parkinson’s Disease. Advances in Cognitive Sciences 2017; 18 (4) :50-59
URL: http://icssjournal.ir/article-1-519-fa.html
URL: http://icssjournal.ir/article-1-519-fa.html
ضامنی مطلق مهدی، نزاکت الحسینی مریم، صالحی حمید، چیت ساز احمد. اثر تمرینات شناختی بر انجماد راه رفتن بیماران مبتلا به پارکینسون. تازه های علوم شناختی. 1395; 18 (4) :50-59
1- دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
2- گروه نورولوژی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
2- گروه نورولوژی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده: (2576 مشاهده)
هدف: انجماد راه رفتن یکی از ویژگی های معمول و ناتوان کننده در بیماری پارکینسون میباشد. این پدیده با کارکردهای شناختی در ارتباط است. لذا هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثر ۸ هفته تمرینات شناختی بر انجماد راه رفتن بیماران مبتال به پارکینسون بوده است.
روش: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی میباشد که بر روی ۱۴ بیمار پارکینسونی (میانگین سنی ۱۰/۹۲۱±۶۰/۲۱) مبتال به انجماد راه رفتن مرحله ۲ - ۵ مقیاس هوهن و یاهر انجام شد. آزمودنی ها به صورت در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه کنترل (۵ مرد و ۲ زن) و درمان (۴ مرد و ۳ زن) قرار گرفتند. گروه درمان در ۸ هفته تمرینات شناختی شرکت کردند. در حالی که گروه کنترل در این مدت فقط فعالیتهای معمول زندگی را دنبال می کردند. انجماد راه رفتن توسط پرسشنامه انجماد راه رفتن اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس (۰/۰۵=a) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد اثر یک دوره تمرینات شناختی بر میانگین کاهش امتیازات شدت، فراوانی و نمره کل انجماد راه رفتن در گروه درمان در مقایسه با شاهد معنادار بوده است.
نتیجه گیری: به نظر میرسد تمرینات شناختی بتواند به عنوان شیوهای مناسب برای بهبود انجماد راه رفتن در بیماران مبتال به پارکینسون استفاده شود.
روش: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی میباشد که بر روی ۱۴ بیمار پارکینسونی (میانگین سنی ۱۰/۹۲۱±۶۰/۲۱) مبتال به انجماد راه رفتن مرحله ۲ - ۵ مقیاس هوهن و یاهر انجام شد. آزمودنی ها به صورت در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه کنترل (۵ مرد و ۲ زن) و درمان (۴ مرد و ۳ زن) قرار گرفتند. گروه درمان در ۸ هفته تمرینات شناختی شرکت کردند. در حالی که گروه کنترل در این مدت فقط فعالیتهای معمول زندگی را دنبال می کردند. انجماد راه رفتن توسط پرسشنامه انجماد راه رفتن اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس (۰/۰۵=a) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد اثر یک دوره تمرینات شناختی بر میانگین کاهش امتیازات شدت، فراوانی و نمره کل انجماد راه رفتن در گروه درمان در مقایسه با شاهد معنادار بوده است.
نتیجه گیری: به نظر میرسد تمرینات شناختی بتواند به عنوان شیوهای مناسب برای بهبود انجماد راه رفتن در بیماران مبتال به پارکینسون استفاده شود.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1395/1/18 | پذیرش: 1395/6/13 | انتشار: 1395/10/1
دریافت: 1395/1/18 | پذیرش: 1395/6/13 | انتشار: 1395/10/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
