پنجشنبه 29 آذر 1403
| English
دوره 11، شماره 2 - ( تابستان 1388 )
جلد 11 شماره 2 صفحات 62-55 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Afkham ebrahimi A, Zare M, Birashk B. The Effect of Music Therapy on Reducing Agitation in Patientswith Alzheimer’s Disease in Shahryar City Nursing Home. Advances in Cognitive Sciences 2009; 11 (2) :55-62
URL: http://icssjournal.ir/article-1-39-fa.html
URL: http://icssjournal.ir/article-1-39-fa.html
افخم ابراهیمی عزیزه، زارع مریم، بیرشک بهروز. بررسی اثر موسیقی درمانی بر کاهش بی‌قراری در مبتلایان به آلزایمر ساکن در خانه‌های سالمندان شهرستان شهریار. تازه های علوم شناختی. 1388; 11 (2) :55-62
عزیزه افخم ابراهیمی* 
1، مریم زارع2 ، بهروز بیرشک3
1، مریم زارع2 ، بهروز بیرشک3
1- روانشناسی بالینی، مربی دانشگاه علوم پزشکی ایران، انستیتو روانپزشکی تهران، تهران، ایران.
2- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، انستیتو روا نپزشکی تهران، تهران، ایران.
3- دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران، انستیتو روا نپزشکی تهران
2- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، انستیتو روا نپزشکی تهران، تهران، ایران.
3- دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران، انستیتو روا نپزشکی تهران
چکیده: (3045 مشاهده)
هدف: هدف مطالعۀ حاضر، بررسی اثر موسیقیدرمانی بر کاهش بی‌قراری بیماران آلزایمری و تعیین بهترین روش مداخله از بین چهار روش گوش دادن انفرادی به موسیقی مرجح، گوش دادن گروهی به موسیقی مرجح، گوش دادن گروهی به موسیقی غیرمرجح و آواز خواندن گروهی موسیقی مرجح است.
روش: برای انجام این پژوهش، از میان موارد معرفی‌شده از طرف سازمان بهزیستی شهریار، ۲۶ آزمودنی با استفاده از ملاک‌های تشخیصی DSM-IV و آزمون MMSE به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در هر یک از گروه‌های شاهد (۱۰ نفر) و آزمایشی (۱۶ نفر و در هر یک از زیرگروه‌ها چهار نفر) قرار گرفتند. مداخله به‌صورت طرح نیمه‌تجربی پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه شاهد انجام شد و برای تحلیل نتایج پرسشنامه بی‌قراری کوهن-منسفیلد (که مراقبان پر کرده بودند)، آزمون t مستقل و وابسته به کار رفت. آزمودنی‌ها به مدت یک ماه، هفته‌ای پنج روز و هر روز ۳۰ تا ۴۵ دقیقه تحت انواع روش‌های موسیقیدرمانی یاد شده قرار گرفتند.
نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از تأثیر انواع موسیقیدرمانی بر کاهش بی‌قراری بیماران آلزایمری بود.
روش: برای انجام این پژوهش، از میان موارد معرفی‌شده از طرف سازمان بهزیستی شهریار، ۲۶ آزمودنی با استفاده از ملاک‌های تشخیصی DSM-IV و آزمون MMSE به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در هر یک از گروه‌های شاهد (۱۰ نفر) و آزمایشی (۱۶ نفر و در هر یک از زیرگروه‌ها چهار نفر) قرار گرفتند. مداخله به‌صورت طرح نیمه‌تجربی پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه شاهد انجام شد و برای تحلیل نتایج پرسشنامه بی‌قراری کوهن-منسفیلد (که مراقبان پر کرده بودند)، آزمون t مستقل و وابسته به کار رفت. آزمودنی‌ها به مدت یک ماه، هفته‌ای پنج روز و هر روز ۳۰ تا ۴۵ دقیقه تحت انواع روش‌های موسیقیدرمانی یاد شده قرار گرفتند.
نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از تأثیر انواع موسیقیدرمانی بر کاهش بی‌قراری بیماران آلزایمری بود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
