جمعه 19 اردیبهشت 1404
| English
دوره 9، شماره 3 - ( پاییز 1386 )
جلد 9 شماره 3 صفحات 8-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zarindast M, Parsaei L, Ahmadi S. The Effect of Repeated Histamine Administration on The Retrieval of Lithium State Dependent Learning in Mice. Advances in Cognitive Sciences 2007; 9 (3) :1-8
URL: http://icssjournal.ir/article-1-374-fa.html
URL: http://icssjournal.ir/article-1-374-fa.html
زرین دست محمدرضا، پارسایی لیلا، احمدی شمس الدین. تاثیر مصرف مزمن هیستامین بر یادگیری وابسته به وضعیت لیتیوم در موش های کوچک آزمایشگاهی. تازه های علوم شناختی. 1386; 9 (3) :1-8
1- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی و مرکزملی مطالعات اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
3- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه کردستان، کردستان، ایران.
2- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
3- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه کردستان، کردستان، ایران.
چکیده: (2590 مشاهده)
هدف: در این مطالعه تاثیر حساسیت زایی هیستامین بر یادگیری وابسته به وضعیت لیتیوم مورد بررسی قرار گرفت.
روش: برای ارزیابی حافظه موش های بالغ نر نژاد (NMRI)، از روش اجتنابی غیرفعال پایین آمدن از سکو استفاده شد.
یافته ها: تزریق داخل صفاقی لیتیوم (۱۰ mg/kg) پس از آموزش، باعث تخریب حافظه در روز آزمون شد و تزریق لیتیوم قبل از آزمون، از تخریب حافظه جلوگیری کرد (۰/۰۰۱>p). با تزریق ۲۰ میکروگرم هیستامین در سه روز متوالی به هر موش و به دنبال آن پنج روز قطع دارو حساسیت زایی ایجاد شد. برگشت حافظه تخریب شده به وسیله لیتیوم، در موش های حساس شده با هیستامین بهتر از موش های حساس نشده صورت گرفت (۰/۰۱>p). از طرف دیگر تزریق مکرر (سه روز تزریق، پنج روز قطع) پیریلامین، آنتاگونیست گیرنده (H۱) (۴۰ میکروگرم در هر موش) و رانیتیدین، آنتاگونیست گیرنده۲(۶/۲۵ و ۱۲/۵ میکروگرم در هر موش) از بازگشت حافظه تخریب شده جلوگیری کرد.
نتیجه گیری: حساسیت زایی با هیستامین بر حافظه تخریب شده به وسیله لیتیوم اثر می گذارد. بنابراین به نظر می رسد که اثر یون لیتیوم بر حافظه در روش اجتنابی غیرفعال توسط مسیرهای سیگنالی گیرنده هیستامین میانجی گری می شود.
روش: برای ارزیابی حافظه موش های بالغ نر نژاد (NMRI)، از روش اجتنابی غیرفعال پایین آمدن از سکو استفاده شد.
یافته ها: تزریق داخل صفاقی لیتیوم (۱۰ mg/kg) پس از آموزش، باعث تخریب حافظه در روز آزمون شد و تزریق لیتیوم قبل از آزمون، از تخریب حافظه جلوگیری کرد (۰/۰۰۱>p). با تزریق ۲۰ میکروگرم هیستامین در سه روز متوالی به هر موش و به دنبال آن پنج روز قطع دارو حساسیت زایی ایجاد شد. برگشت حافظه تخریب شده به وسیله لیتیوم، در موش های حساس شده با هیستامین بهتر از موش های حساس نشده صورت گرفت (۰/۰۱>p). از طرف دیگر تزریق مکرر (سه روز تزریق، پنج روز قطع) پیریلامین، آنتاگونیست گیرنده (H۱) (۴۰ میکروگرم در هر موش) و رانیتیدین، آنتاگونیست گیرنده۲(۶/۲۵ و ۱۲/۵ میکروگرم در هر موش) از بازگشت حافظه تخریب شده جلوگیری کرد.
نتیجه گیری: حساسیت زایی با هیستامین بر حافظه تخریب شده به وسیله لیتیوم اثر می گذارد. بنابراین به نظر می رسد که اثر یون لیتیوم بر حافظه در روش اجتنابی غیرفعال توسط مسیرهای سیگنالی گیرنده هیستامین میانجی گری می شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
