پنجشنبه 6 اردیبهشت 1403
| English
دوره 17، شماره 1 - ( بهار 1394 )
جلد 17 شماره 1 صفحات 45-35 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Dastlan M, Mohammadebrahimi Z, Mehdibeyraghdar R, Rovshan B. Tense in Persian Language; a New Perspective Based on an Idealized Cognitive Model. Advances in Cognitive Sciences 2015; 17 (1) :35-45
URL: http://icssjournal.ir/article-1-317-fa.html
URL: http://icssjournal.ir/article-1-317-fa.html
دستلان مرتضی، محمدابراهیمی زینب، مهدی‌بیرقدار راضیه، روشن بلقیس. زمانِ دستوری در زبان فارسی؛ نگاهی نو بر پایۀ یک الگوی شناختی آرمانی. تازه های علوم شناختی. 1394; 17 (1) :35-45
1- دانشجوی دکتری، رشته زبان شناسی همگانی، گروه زبان شناسی، دانشگاه پیام نور
2- استادیار، گروه زبان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی
3- استادیار، گروه زبانشناسی، دانشگاه پیام نور
4- دانشیار، گروه زبان شناسی، دانشگاه پیام نور
2- استادیار، گروه زبان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی
3- استادیار، گروه زبانشناسی، دانشگاه پیام نور
4- دانشیار، گروه زبان شناسی، دانشگاه پیام نور
چکیده: (2724 مشاهده)
هدف: آگاهی از زمان تجربه‌ای کاملاً ذهنی است که برخلاف تجربۀ مکانی با هیچیک از حواس بشر دریافت شدنی نیست، اگرچه همه آن را درک می‌کنند. هدف این پژوهش، ارائۀ نگاهی نو به چگونگی مفهوم سازی زمان در زبان فارسی در قالب زبانشناسی شناختی و بر پایۀ یک الگوی شناختی آرمانی است.
روش: در این راستا، ابتدا مفهوم زمان از جنبه‌های فلسفی و رده‌شناختی و سپس الگوی شناختی مورد نظر بررسی و تبیین شد.
نتیجه گیری: با الهام از نظریه های لانگ کر در تقسیم‌بندی جدید اجزای تشکیل‌دهندۀ گروه فعلی نشان داده شد که گروه های فعلی در زبان فارسی نیز به دو جزء اسناد زمینه‌ساز و هسته بند تقسیم می‌شوند و این اسنادهای زمینه‌ساز هستند که بیانگر زمان دستوری در زبان فارسی اند. سپس تکواژهایی که به عنوان اسناد زمینه‌ساز، بیانگر زمان دستوری در زمانهای گذشته، حال و آینده هستند بررسی و تعیین شد و جایگاه هر یک از این اسنادها در الگوی شناختی آرمانی تعیین و نشان داده شد که این اسنادها با عناصر موجود در این الگو انطباق کامل دارند.
روش: در این راستا، ابتدا مفهوم زمان از جنبه‌های فلسفی و رده‌شناختی و سپس الگوی شناختی مورد نظر بررسی و تبیین شد.
نتیجه گیری: با الهام از نظریه های لانگ کر در تقسیم‌بندی جدید اجزای تشکیل‌دهندۀ گروه فعلی نشان داده شد که گروه های فعلی در زبان فارسی نیز به دو جزء اسناد زمینه‌ساز و هسته بند تقسیم می‌شوند و این اسنادهای زمینه‌ساز هستند که بیانگر زمان دستوری در زبان فارسی اند. سپس تکواژهایی که به عنوان اسناد زمینه‌ساز، بیانگر زمان دستوری در زمانهای گذشته، حال و آینده هستند بررسی و تعیین شد و جایگاه هر یک از این اسنادها در الگوی شناختی آرمانی تعیین و نشان داده شد که این اسنادها با عناصر موجود در این الگو انطباق کامل دارند.
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1393/8/28 | پذیرش: 1393/10/28 | انتشار: 1394/1/1
دریافت: 1393/8/28 | پذیرش: 1393/10/28 | انتشار: 1394/1/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
