BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://icssjournal.ir/article-1-293-fa.html
1، علی جنتی2 ، سید احسان پرهیزگار3 ، آرین بهزادی1 ، آذرخش مکری4
2- گروه عصب‌شناسی، دانشگاه سیسا، ایتالیا.
3- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
4- گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ مرکز ملی مطالعات اعتیاد، تهران، ایران.
هدف: این مطالعه جهت طراحی نسخه فارسی تخمین زمانی، بازسازی زمانی و تخمین تأخیر و ارزیابی آن در گروهی از دانش‌آموزان دبیرستانی انجام شده است.
روش: این مطالعه جهت طراحی و اعتباریابی ابزار انجام شد. ۸۶ نفر از دانش‌آموزان سال اول دبیرستان با ابزار طراحی شده (نمونه فارسی) از جهت تخمین زمانی، بازسازی زمانی و تخمین تأخیر مورد مطالعه قرار گرفتند و داده‌ها با آزمونt بررسی شدند.
یافته‌ها: در آزمون تخمین، در مرحله ناآگاهی فرد از نوع سؤال، آزمودنی بازه زمانی ۸ ثانیه را به میزان ۰/۶۶۴±۷/۳۳ حدود اطمینان ۹۵ درصد زیر تخمین و بعد از آگاهی از لزوم دقت به زمان سپری شده، همان بازه را به میزان ۰/۴۳۱±۹/۶۵ بیش تخمین می‌زند. در طول آزمون نیز تخمین ۵ ثانیه با ۶/۲ ثانیه، ۸ با ۷/۵۳ و ۱۱ با ۹/۷۳ انجام می‌گیرد و افزایش این اختلاف در ۲۳ ثانیه به ۲۶% زیر تخمین می‌رسد. همین نتایج با اندکی تفاوت در آزمون‌های بازسازی زمانی و درک تأخیر نیز تکرار شده است.
نتیجه‌گیری: بر اساس این مطالعه، در هر سه تابع تخمین زمانی، بازسازی زمانی و تخمین تأخیر بر پایه منطبق هیپربولیک، با افزایش بازه زمانی، از ارزش بازه کاسته می‌شود و درصد «زیر تخمین» و «زیربازسازی» زمان افزایش می‌یابد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
