دوشنبه 17 شهریور 1404
| English
تابستان
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.PNU.REC.1402.232
1- دانشگاه پیام نور
چکیده: (25 مشاهده)
مقدمه: این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر واقعیت مجازی و آموزش نوروفیدبک بر بهبود اضطراب و تنظیم هیجانی افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) انجام شد.
روش کار: این پژوهش از نوع تحقیقات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر دارای اختلال استرس پس از سانحه مشغول تحصیل در مدارس متوسطه اول شهر خوی در سال تحصیلی 1402-1401 بودند. نمونه آماری شامل 45 نفر بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفری) و یک گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه (PCL-5)، پرسشنامه اضطراب بک و پرسشنامه تنظیم هیجانی (ERQ) بود.
یافته ها:تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر در برنامه SPSS نسخه 26 انجام شد. یافته فرضیه پژوهش نشان داد که مداخله مبتنی بر واقعیت مجازی و آموزش نوروفیدبک منجر به کاهش نمرات اضطراب و بهبود نمرات تنظیم هیجان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مراحل پس آزمون و پیگیری شده است (05/0p<). یافته دیگر پژوهش نشان داد که بین اثربخشی دو مداخله واقعیت مجازی و آموزش نوروفیدبک در متغیر اضطراب و تنظیم هیجانی تفاوت معنی داری از نظر آماری وجود ندارد (05/0p>).
نتیجه گیری: این یافته نشان می دهد که اثربخشی مداخله واقعیت مجازی و آموزش نوروفیدبک در کاهش نمرات اضطراب و بهبود تنظیم هیجان یکسان است. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که هر دو مداخله واقعیت مجازی و آموزش نوروفیدبک می‌توانند به عنوان روش‌های موثری در کاهش اضطراب و بهبود تنظیم هیجان در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه استفاده شوند.
روش کار: این پژوهش از نوع تحقیقات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر دارای اختلال استرس پس از سانحه مشغول تحصیل در مدارس متوسطه اول شهر خوی در سال تحصیلی 1402-1401 بودند. نمونه آماری شامل 45 نفر بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفری) و یک گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه (PCL-5)، پرسشنامه اضطراب بک و پرسشنامه تنظیم هیجانی (ERQ) بود.
یافته ها:تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر در برنامه SPSS نسخه 26 انجام شد. یافته فرضیه پژوهش نشان داد که مداخله مبتنی بر واقعیت مجازی و آموزش نوروفیدبک منجر به کاهش نمرات اضطراب و بهبود نمرات تنظیم هیجان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مراحل پس آزمون و پیگیری شده است (05/0p<). یافته دیگر پژوهش نشان داد که بین اثربخشی دو مداخله واقعیت مجازی و آموزش نوروفیدبک در متغیر اضطراب و تنظیم هیجانی تفاوت معنی داری از نظر آماری وجود ندارد (05/0p>).
نتیجه گیری: این یافته نشان می دهد که اثربخشی مداخله واقعیت مجازی و آموزش نوروفیدبک در کاهش نمرات اضطراب و بهبود تنظیم هیجان یکسان است. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که هر دو مداخله واقعیت مجازی و آموزش نوروفیدبک می‌توانند به عنوان روش‌های موثری در کاهش اضطراب و بهبود تنظیم هیجان در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه استفاده شوند.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
آموزش و پرورش و بازتوانی شناختی
دریافت: 1403/6/25 | پذیرش: 1404/6/17
دریافت: 1403/6/25 | پذیرش: 1404/6/17
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
