دوشنبه 10 مهر 1402
| English
Ethics code: IR.UT.IRICSS.REC.1400.015
1- دانشجوی دکتری روان شناسی شناختی، گروه روان شناسی شناختی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی، تهران، ایران
2- استاد روان شناسی بالینی، گروه روان شناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی تهران، ایران
3- استادیار روانپزشکی، مرکز تحقیقات بهداشت روان، پژوهشکده پیشگیری از آسیبهای اجتماعی، گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
4- دکتری روان شناسی شناختی، گروه روان شناسی شناختی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی، تهران، ایران
2- استاد روان شناسی بالینی، گروه روان شناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی تهران، ایران
3- استادیار روانپزشکی، مرکز تحقیقات بهداشت روان، پژوهشکده پیشگیری از آسیبهای اجتماعی، گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
4- دکتری روان شناسی شناختی، گروه روان شناسی شناختی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی، تهران، ایران
چکیده: (142 مشاهده)
مقدمه: اختلال افسردگی اساسی علاوه برمشکلات خلقی به همراه نقایص شناختی متعددی ازجمله ضعف درحافظه خودزندگی‌نامه‌ای و تفکر آینده‌نگر رویدادی است که روش‌های درمانی متعددی برای بهبودآنها به‌کارگرفته شده است. پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر درمان مبتنی بر تعهدو پذیرش برحافظه خودزندگی‌نامه‌ای ، تفکرآینده‌نگر رویدادی و افسردگی در بیماران دارای اختلال افسردگی اساسی است.
روش کار: این پژوهش یک طرح شبه آزمایشی تصادفی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بافاصله سه‌ماهه بود. تعداد30 نفر با دامنه سنی 18تا60 سال (22زن و8مرد) با روش نمونه‌گیری در دسترس ازمیان مراجعان درمانگاه روانپزشکی انیستیتو تهران در سالهای1400و1401، بارعایت معیارهای ورود و خروج انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(15نفر) وکنترل(15نفر) جایگزین شدند. ابزارمطالعه شامل مصاحبه ساختاریافته SCID برای تشخیص افسردگی، آزمون حافظه خودزندگی‌نامه‌ای ، آزمون تفکرآینده‌نگر رویدادی و پرسشنامه استرس-اضطراب- افسردگیDASS-21 بود. گروه آزمایش درمان مبتنی برتعهد و پذیرش برای 8 جلسه دریافت کرد که جلسات بصورت فردی هفته ای یک نوبت 30 دقیقه ای برگزار شد و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس درون‌گروهی ـ بین گروهی مختلط توسط نرم افزارSPSS نسخه 26 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس درون‌گروهی ـ بین گروهی مختلط نشان داد، درمان مبتنی برتعهد و پذیرش تأثیر معناداری (p<0.05) بر ارتقای حافظه خودزندگی‌نامه‌ای و تفکرآینده‌نگر رویدادی وکاهش علائم افسردگی در مرحله پس‌آزمون و پیگیری درگروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل داشته است.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه با توجه به اثربخش بودن درمان مبتنی برتعهد و پذیرش و ماندگاری اثر آن در پیگیری سه ماهه ، این روش درمانی برای بهبود نقایص شناختی مانند بیش کلی گرایی حافظه خودزندگی‌نامه‌ای و تفکرآینده‌نگر رویدادی و کاهش علایم افسردگی اساسی توصیه می شود.
روش کار: این پژوهش یک طرح شبه آزمایشی تصادفی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بافاصله سه‌ماهه بود. تعداد30 نفر با دامنه سنی 18تا60 سال (22زن و8مرد) با روش نمونه‌گیری در دسترس ازمیان مراجعان درمانگاه روانپزشکی انیستیتو تهران در سالهای1400و1401، بارعایت معیارهای ورود و خروج انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(15نفر) وکنترل(15نفر) جایگزین شدند. ابزارمطالعه شامل مصاحبه ساختاریافته SCID برای تشخیص افسردگی، آزمون حافظه خودزندگی‌نامه‌ای ، آزمون تفکرآینده‌نگر رویدادی و پرسشنامه استرس-اضطراب- افسردگیDASS-21 بود. گروه آزمایش درمان مبتنی برتعهد و پذیرش برای 8 جلسه دریافت کرد که جلسات بصورت فردی هفته ای یک نوبت 30 دقیقه ای برگزار شد و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس درون‌گروهی ـ بین گروهی مختلط توسط نرم افزارSPSS نسخه 26 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس درون‌گروهی ـ بین گروهی مختلط نشان داد، درمان مبتنی برتعهد و پذیرش تأثیر معناداری (p<0.05) بر ارتقای حافظه خودزندگی‌نامه‌ای و تفکرآینده‌نگر رویدادی وکاهش علائم افسردگی در مرحله پس‌آزمون و پیگیری درگروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل داشته است.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه با توجه به اثربخش بودن درمان مبتنی برتعهد و پذیرش و ماندگاری اثر آن در پیگیری سه ماهه ، این روش درمانی برای بهبود نقایص شناختی مانند بیش کلی گرایی حافظه خودزندگی‌نامه‌ای و تفکرآینده‌نگر رویدادی و کاهش علایم افسردگی اساسی توصیه می شود.
واژه‌های کلیدی: اختلال افسردگی اساسی، حافظه خودزندگی‌نامه‌ای، تفکر آینده‌نگر رویدادی، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
