یکشنبه 14 خرداد 1402
| English
Ethics code: IR.IAU.CTB.REC.1401.093
مائده پوراسکندر1، صالح رحمتی* 
2، زهرا انتظاری1، مرضیه بلالی1
2، زهرا انتظاری1، مرضیه بلالی1
1- واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه تربیت‌بدنی، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، پردیس، ایران.
2- گروه تربیت‌بدنی، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، پردیس، ایران.
چکیده: (49 مشاهده)
مقدمه: استرس مجموعه واکـنشهـایی اسـت کـه در پاسـخ بـه هـر عاملی که موجب به هم خـوردن تعادل درونـی (هومئوسـتاز) شود به وجود می‌آید. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر استرس بلندمدت غیرقابل پیش‌بینی بر شاخص دویدن، حافظه اجتنابی غیرفعال، اضطراب، و رفتارهای شبه افسردگی در موش‌های نر ویستار می‌باشد.
مواد و روش‌ها: 16 سر موش صحرایی نر به‌صورت تصادفی به دو گروه (8 سر در هر گروه) تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی در معرض چهار هفته استرس قرار گرفت درحالی‌که گروه کنترل در شرایط استرسزا نبودند. 48 ساعت پس از پایان مداخله، از تمام حیوانات آزمونهای رفتاری و دویدن اختیاری گرفته شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آزمونهای آنالیز واریانس با اندازه‌گیری تکراری و آنالیز واریانس یک‌طرفه انجام شد.05/0 P˂ به‌عنوان تغییر معنی‌دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: استرس بلندمدت باعث کاهش وزن، افزایش زمان ماندن در بازوی بسته (آزمون ماز مرتفع بعلاوه)، افزایش مدت‌زمان بی‌حرکتی (آزمون شنای اجباری) کاهش مسافت طی شده در آزمون جعبه باز، کاهش مسافت طی شده با استفاده از چرخ دوار، افزایش تعداد دفعات ورود به جعبه سیاه (آزمون شاتل باکس)، افزایش مدت‌زمان ماندن در جعبه سیاه و افزایش زمان تأخیر در ورود به جعبه سیاه شد. مسافت دویدن با استرس و افسردگی همبستگی منفی و با حافظه و وزن گیری همبستگی مثبت داشت.
نتیجه‌گیری: استرس طولانی‌مدت بر افزایش وزن، اضطراب، افسردگی، حافظه و شاخص دویدن حیوانات تأثیر منفی داشت. با توجه به نتایج همبستگی‌ها، شاخص دویدن بیشتر، با اختلالات رفتاری کمتر همراه است.
مواد و روش‌ها: 16 سر موش صحرایی نر به‌صورت تصادفی به دو گروه (8 سر در هر گروه) تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی در معرض چهار هفته استرس قرار گرفت درحالی‌که گروه کنترل در شرایط استرسزا نبودند. 48 ساعت پس از پایان مداخله، از تمام حیوانات آزمونهای رفتاری و دویدن اختیاری گرفته شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آزمونهای آنالیز واریانس با اندازه‌گیری تکراری و آنالیز واریانس یک‌طرفه انجام شد.05/0 P˂ به‌عنوان تغییر معنی‌دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: استرس بلندمدت باعث کاهش وزن، افزایش زمان ماندن در بازوی بسته (آزمون ماز مرتفع بعلاوه)، افزایش مدت‌زمان بی‌حرکتی (آزمون شنای اجباری) کاهش مسافت طی شده در آزمون جعبه باز، کاهش مسافت طی شده با استفاده از چرخ دوار، افزایش تعداد دفعات ورود به جعبه سیاه (آزمون شاتل باکس)، افزایش مدت‌زمان ماندن در جعبه سیاه و افزایش زمان تأخیر در ورود به جعبه سیاه شد. مسافت دویدن با استرس و افسردگی همبستگی منفی و با حافظه و وزن گیری همبستگی مثبت داشت.
نتیجه‌گیری: استرس طولانی‌مدت بر افزایش وزن، اضطراب، افسردگی، حافظه و شاخص دویدن حیوانات تأثیر منفی داشت. با توجه به نتایج همبستگی‌ها، شاخص دویدن بیشتر، با اختلالات رفتاری کمتر همراه است.
واژه‌های کلیدی: آزمون جعبه باز، آزمون شنای اجباری، آزمون ماز مرتفع بعلاوه، آزمون حافظه اجتنابی غیرفعال، هومئوسـتاز
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
