یکشنبه 14 خرداد 1402
| English
Research code: 84926
Ethics code: IR.MODARES.REC.1400.072
حیات عامری* 
1، فریبا نوری1 ، سجاد نوریان2 ، فردوس آقاگل‌زاده1 ، محمد دبیرمقدم3
1، فریبا نوری1 ، سجاد نوریان2 ، فردوس آقاگل‌زاده1 ، محمد دبیرمقدم3
1- دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشگاه قم
3- دانشگاه علامه طباطبایی
2- دانشگاه قم
3- دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده: (224 مشاهده)
چکیده
مقدمه: آزمون گفتمان روایتی فارسی که ابزاری برای بررسی بالینی گفتمان کودکان و بزرگسالان فارسی‌زبان با و بدون نیازهای ویژه به شمار می‌رود، مقیاسی برای ارزیابی دستور داستان ارائه نکرده است. پژوهش حاضر به منظور استانداردسازی آزمون دستور داستان در گفتمان روایتی فارسی‌زبانان مبتلا به اختلالات ارتباطی جهت ارزیابی بالینی انجام شد.
روش کار: با استفاده از مقیاس لیکرت برای ارزیابی روایت، از پرسش‌نامۀ پنج‌سطحی برای سنجش وضوح عناصر چهار بخش روایت در مدل سلسله‌مراتبی ثرندایک استفاده شد. برای تعیین اینکه آیا سؤالات پیشنهادی، دامنۀ رفتاری مشاهده شده (دستور داستان) را پوشش می‌دهد، و برای همۀ آزمونگران ساده و ملموس است، و به طور کلی پرسشنامه دارای شاخص اعتبار محتوای بالایی بر اساس نظر متخصصان می‌باشد یا خیر، با شش زبان‌شناس و شش آسیب‌شناس گفتار و زبان مشاوره شد. برای تعیین روایی افتراقی، بررسی دستور داستان در رابطه با دو تکلیف بازگویی داستان و خلق بداهه روایت توسط دو گروه از دانش‌آموزان دبستانی با و بدون اختلال شنوایی در مدارس ابتدایی عادی انجام شد. پایایی به صورت درون‌ارزیاب و برون‌ارزیاب مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: در بخش‌های صحنه و موضوع، بین میانگین نمرات گروه‌های شنوا و دچار آسیب شنوایی در خلق روایت یا بازگویی داستان تفاوت معنی‌داری وجود نداشت اما در بخش‌های اپیزودها (P < 0/001) و گره‌گشایی (P < 0 /001)، نمرات گروه شنوا به طور قابل توجهی بالاتر از گروه آسیب‌دیدۀ شنوایی بود.
نتایج: روایی و پایایی آزمون مبتنی بر مدل ثرندایک مشخص کرد که برای ارزیابی بالینی دستور داستان موثر است.
مقدمه: آزمون گفتمان روایتی فارسی که ابزاری برای بررسی بالینی گفتمان کودکان و بزرگسالان فارسی‌زبان با و بدون نیازهای ویژه به شمار می‌رود، مقیاسی برای ارزیابی دستور داستان ارائه نکرده است. پژوهش حاضر به منظور استانداردسازی آزمون دستور داستان در گفتمان روایتی فارسی‌زبانان مبتلا به اختلالات ارتباطی جهت ارزیابی بالینی انجام شد.
روش کار: با استفاده از مقیاس لیکرت برای ارزیابی روایت، از پرسش‌نامۀ پنج‌سطحی برای سنجش وضوح عناصر چهار بخش روایت در مدل سلسله‌مراتبی ثرندایک استفاده شد. برای تعیین اینکه آیا سؤالات پیشنهادی، دامنۀ رفتاری مشاهده شده (دستور داستان) را پوشش می‌دهد، و برای همۀ آزمونگران ساده و ملموس است، و به طور کلی پرسشنامه دارای شاخص اعتبار محتوای بالایی بر اساس نظر متخصصان می‌باشد یا خیر، با شش زبان‌شناس و شش آسیب‌شناس گفتار و زبان مشاوره شد. برای تعیین روایی افتراقی، بررسی دستور داستان در رابطه با دو تکلیف بازگویی داستان و خلق بداهه روایت توسط دو گروه از دانش‌آموزان دبستانی با و بدون اختلال شنوایی در مدارس ابتدایی عادی انجام شد. پایایی به صورت درون‌ارزیاب و برون‌ارزیاب مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: در بخش‌های صحنه و موضوع، بین میانگین نمرات گروه‌های شنوا و دچار آسیب شنوایی در خلق روایت یا بازگویی داستان تفاوت معنی‌داری وجود نداشت اما در بخش‌های اپیزودها (P < 0/001) و گره‌گشایی (P < 0 /001)، نمرات گروه شنوا به طور قابل توجهی بالاتر از گروه آسیب‌دیدۀ شنوایی بود.
نتایج: روایی و پایایی آزمون مبتنی بر مدل ثرندایک مشخص کرد که برای ارزیابی بالینی دستور داستان موثر است.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
فلسفه ذهن و زبان شناسی شناختی
دریافت: 1401/9/13 | پذیرش: 1401/10/26
دریافت: 1401/9/13 | پذیرش: 1401/10/26
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
