1- دانشگاه رازی
چکیده: (173 مشاهده)
مقدمه: هدف از این پژوهش مدل سازی معادلات ساختاری ویژگی شخصیت ضداجتماعی با تاکید بر تجارب نامطلوب کودکی و انعطاف ناپذیری روانشناختی میباشد.
روش کار: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد مراجعه کننده به مراکز درمان روانپزشکی همدان در 6 ماهه دوم سال 1400 بودند که 361 نفر از آنها با استفاده از نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه تجارب نامطلوب دوران کودکی (1998)، پرسشنامه انعطاف ناپذیری روانشناختی (2016) و پرسشنامه انحراف هنجاری (2001) بودند. روش تجزیه و تحلیل دادهها باستفاده از آموس و معادلات ساختاری انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان دادند که تجارب نامطلوب کودکی و انعطافناپذیری روانشناختی رابطه معنیدار و مستقیمی با ویژگی شخصیت ضداجتماعی دارند (01/0p<). همچنین تجارب نامطلوب کودکی از طریق انعطاف ناپذیری روانشناختی با ویژگی شخصیت ضداجتماعی در ارتباط بود (01/0p<). تحلیل معادلات ساختار روابط میان شاخصها نشان داد که اثر گذاری مستقیم تجارب نامطلوب و انعطاف ناپذیر بر ویژگی شخصیت ضداجتماعی به ترتیب برابر با 44/0 و 35/0 است و همچنین اثر غیرمستقیم تجارب نامطلوب کودکی با ویژگی شخصیت ضداجتماعی 26/0 است.
نتیجهگیری: یافتههای به دست آمد نشان داد تجارب نامطلوب کودکی در افزایش انعطاف ناپذیری روانشناختی نقش معنیدار دارد و از این طریق در شکلگیری شخصیت ضداجتماعی نقش موثری ایفا میکند. لذا برخوداری مراجعان از درمانهایی که باعث افزایش انعطاف پذیری میگردد (مانند درمان اکت) میتواند علائم شخصیت ضداجتماعی را کاهش دهد.
نوع مطالعه:
پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
علوم اعصاب شناختی دریافت: 1401/5/22 | پذیرش: 1401/10/26