پنجشنبه 14 فروردین 1404
| English
دوره ۱۲، شماره ۳ - ( پاییز ۱۳۸۹ )
جلد ۱۲ شماره ۳ صفحات ۱۸-۹ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pouladi F, Hatami J, Oghabian M A, Zadeh Mohammadi A. Investigation the Neurological Processing of Rhythm in Persian Dastgah Music Using Neuroimaging Techniques. Advances in Cognitive Sciences 2010; 12 (3) :9-18
URL: http://icssjournal.ir/article-1-119-fa.html
URL: http://icssjournal.ir/article-1-119-fa.html
پولادی فرزانه، حاتمی جواد، عقابیان محمدعلی، زاده‌محمدی علی. بررسی پردازش عصب شناختی ریتم در موسیقی دستگاهی ایران با استفاده از روش های تصویربرداری از مغز. تازه های علوم شناختی. ۱۳۸۹; ۱۲ (۳) :۹-۱۸
فرزانه پولادی*۱ 
، جواد حاتمی۱ ، محمدعلی عقابیان۲ ، علی زاده‌محمدی۳
، جواد حاتمی۱ ، محمدعلی عقابیان۲ ، علی زاده‌محمدی۳
۱- دانشکده روان‌شناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
۲- دانشگاه تهران، تهران، ایران.
۳- پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
۲- دانشگاه تهران، تهران، ایران.
۳- پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
چکیده: (۳۲۹۷ مشاهده)
هدف: بررسی نحوه پردازش ریتم در موسیقی دستگاهی ایران با استفاده از fMRI.
روش: به ۱۲ نفر موسیقی‌دان راست‌دست با حدود سنی ۳۰-۲۰ سال قطعاتی از دستگاه ماهور به دو شکل ریتمیک و غیرریتمیک و با ترتیب تصادفی ارایه و میزان افزایش فعالیت نواحی مختلف مغزی آنها بررسی شد.
یافته‌ها: نواحی خاص از مغز هنگام ارایه هر یک از قطعات ماهور ریتمیک و غیرریتمیک فعال می‌شود. بیشترین میزان فعالیت هنگام ارایه قطعات ماهور غیرریتمیک در نیمکره راست و در نواحی شکنج پیشانی میانی، پلنیوم گیجگاهی و شکنج گیجگاهی فوقانی مشاهده شد. قطعات ماهور ریتمیک نیز موجب افزایش فعالیت نیمکره چپ به ویژه نواحی آمیگدال قطب پیشانی، قشر مخ حدقه‌ای، بخش قدامی شکنج گیجگاهی میانی و قشر اولیه حرکتی شد.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت، جانبی شدن نقش مهمی در درک ریتم دارد. بر اساس مدل سلسله‌مراتبی نیز می‌توان داده‌ها را تفسیر کرد، به این معنا که هر اندازه موسیقی دارای عناصر پیچیده‌تر چون ریتم باشد، سطوح بالاتری از مغز را فعال می‌کند.
روش: به ۱۲ نفر موسیقی‌دان راست‌دست با حدود سنی ۳۰-۲۰ سال قطعاتی از دستگاه ماهور به دو شکل ریتمیک و غیرریتمیک و با ترتیب تصادفی ارایه و میزان افزایش فعالیت نواحی مختلف مغزی آنها بررسی شد.
یافته‌ها: نواحی خاص از مغز هنگام ارایه هر یک از قطعات ماهور ریتمیک و غیرریتمیک فعال می‌شود. بیشترین میزان فعالیت هنگام ارایه قطعات ماهور غیرریتمیک در نیمکره راست و در نواحی شکنج پیشانی میانی، پلنیوم گیجگاهی و شکنج گیجگاهی فوقانی مشاهده شد. قطعات ماهور ریتمیک نیز موجب افزایش فعالیت نیمکره چپ به ویژه نواحی آمیگدال قطب پیشانی، قشر مخ حدقه‌ای، بخش قدامی شکنج گیجگاهی میانی و قشر اولیه حرکتی شد.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت، جانبی شدن نقش مهمی در درک ریتم دارد. بر اساس مدل سلسله‌مراتبی نیز می‌توان داده‌ها را تفسیر کرد، به این معنا که هر اندازه موسیقی دارای عناصر پیچیده‌تر چون ریتم باشد، سطوح بالاتری از مغز را فعال می‌کند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
