دوره 22، شماره 3 - ( پاییز 1399 )
جلد 22 شماره 3 صفحات 136-123 |
برگشت به فهرست نسخه ها
الهام اسکندری1 
، شعله امیری* 
2، امیر قمرانی3
، شعله امیری* 2، امیر قمرانی3
1- کارشناس ارشد روان‌شناسی بالینی، گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- استاد گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
3- استادیار گروه کودکان با نیازهای خاص، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- استاد گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
3- استادیار گروه کودکان با نیازهای خاص، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (2454 مشاهده)
مقدمه: خودکارآمدی، یکی از مهم‌ترین توانایی‌های شناختی برای موفقیت کودکان است که نقص در آن منجر به شکست می‌شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش سبک اسناد خوشبینانه بر خودکارآمدی پسران عادی و نارساخوان پایه چهارم شهر اصفهان بود.
روش کار: پژوهش حاضر تجربی با طرح پیش‌آزمون، پسآزمون و پیگیری به همراه گروه کنترل بود. پس از غربالگری بر مبنای تست هوش Cattell(1973)، چک لیست نارساخوانی بذر افشان مقدم (1376)، آزمون خواندن و نارساخوانی کُرمی نوری و مرادی (1384) و پرسشنامه سبک اسنادی کودکان Seligman(1984) از جامعه دانشآموزان پسر پایه چهارم شهر اصفهان، 60 نفر به شیوه تصادفی چند مرحله‌ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس 30 نفر به صورت تصادفی به گروه آزمایش و کنترل عادی و 30 نفر به گروه آزمایش و کنترل نارساخوان گمارده شدند. بعد از اجرای پیش‌آزمون شامل آزمون خودکارآمدی Bandura(2006) و ارائه آموزش سبک اسناد خوشبینانه، پسآزمون و پیگیری 1 ماهه اجرا شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که آموزش سبک اسناد خوشبینانه در پسآزمون و پیگیری بر خودکارآمدی عمومی و زیر مقیاس مهارت‌های اجتماعی و واکنش‌های هیجانی گروه‌های آزمایش موثر بوده است (05/0P<) همچنین، این آموزش در پسآزمون و پیگیری بر خودکارآمدی تحصیلی گروه عادی و خودکارآمدی خواندن گروه نارساخوان نیز موثر بود (05/0P<)، ولی بر خودکارآمدی خواندن گروه عادی و خودکارآمدی تحصیلی گروه نارساخوان تاثیر نداشت (05/0P>).
نتیجه‌گیری: آموزش سبک اسناد خوشبینانه، قادر به ارتقای خودکارآمدی پسران عادی و نارساخوان است و از این برنامه میتوان در جهت ارتقای خودکارآمدی کودکان بهره برد.
روش کار: پژوهش حاضر تجربی با طرح پیش‌آزمون، پسآزمون و پیگیری به همراه گروه کنترل بود. پس از غربالگری بر مبنای تست هوش Cattell(1973)، چک لیست نارساخوانی بذر افشان مقدم (1376)، آزمون خواندن و نارساخوانی کُرمی نوری و مرادی (1384) و پرسشنامه سبک اسنادی کودکان Seligman(1984) از جامعه دانشآموزان پسر پایه چهارم شهر اصفهان، 60 نفر به شیوه تصادفی چند مرحله‌ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس 30 نفر به صورت تصادفی به گروه آزمایش و کنترل عادی و 30 نفر به گروه آزمایش و کنترل نارساخوان گمارده شدند. بعد از اجرای پیش‌آزمون شامل آزمون خودکارآمدی Bandura(2006) و ارائه آموزش سبک اسناد خوشبینانه، پسآزمون و پیگیری 1 ماهه اجرا شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که آموزش سبک اسناد خوشبینانه در پسآزمون و پیگیری بر خودکارآمدی عمومی و زیر مقیاس مهارت‌های اجتماعی و واکنش‌های هیجانی گروه‌های آزمایش موثر بوده است (05/0P<) همچنین، این آموزش در پسآزمون و پیگیری بر خودکارآمدی تحصیلی گروه عادی و خودکارآمدی خواندن گروه نارساخوان نیز موثر بود (05/0P<)، ولی بر خودکارآمدی خواندن گروه عادی و خودکارآمدی تحصیلی گروه نارساخوان تاثیر نداشت (05/0P>).
نتیجه‌گیری: آموزش سبک اسناد خوشبینانه، قادر به ارتقای خودکارآمدی پسران عادی و نارساخوان است و از این برنامه میتوان در جهت ارتقای خودکارآمدی کودکان بهره برد.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
آموزش و پرورش و بازتوانی شناختی
دریافت: 1398/1/14 | پذیرش: 1399/3/19 | انتشار: 1399/7/10
دریافت: 1398/1/14 | پذیرش: 1399/3/19 | انتشار: 1399/7/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |