دوره 1، شماره 4 - ( زمستان 1378 )
جلد 1 شماره 4 صفحات 66-65 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (2054 مشاهده)
سالوینی پلاون و مایر در اثر برجسته خود به سال 1977 ساختار کلی،نوع گیرنده‌های نوری و منشأ بافت‌های چشمی، موقعیت اتصال اکسونی و سایر مولفه‌های آناتومیک چشم‌های جانداران گوناگون را با هم مقایسه کرده و به این نتیجه رسیدند که چشم‌های جانوران در جریان تکامل خاستگاه واحد نداشته و حدودا 40 بار در طی تکامل ظاهر شده‌اند. ساختار و کارکرد چشم در این سه شاخهجانوران تا حدودی متفاوت است: سلول‌های گیرنده نور اصولا به دو دسته دارای مژک و تاژک‌های کوچک یا میکروویلی تقسیم می‌شوند که نوع اول در مهره‌داران و نوع دوم در بی‌مهرگان وجود دارد. کشف یک ژن که می‌تواند شکل‌گیری چشم را در جانوران آغاز کند باعث شد تا عده‌ای به این نتیجه برسند که کل چشم‌های جانوران منشأ تکاملی مشترکی دارند بویژه که تمامی شواهد نشانگر آن هستند که ژن Pax-6 بطور نسبتا ثابتی در طی تکامل حفظ شده است.
واژه‌های کلیدی: ژن، تکامل چشمها، نور، مهره‌داران سلول‌های گیرنده نور، جانوران، سلول‌های گیرنده نور، چشم‌های جانوران منشأ تکاملی، چشم‌های جانداران جد مشترکی، جانوران منشأ تکاملی مشترکی، بندپایان
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1378/6/26 | پذیرش: 1378/7/26 | انتشار: 1378/10/1
دریافت: 1378/6/26 | پذیرش: 1378/7/26 | انتشار: 1378/10/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |