مقدمه: هدف مطالعه­ ی حاضر با هدف تعیین تأثیر آرایش­ های تمرین آشکار و ضمنی بر اکتساب و یادگیری مهارت حرکتی در کودکان دارای فلج مغزی همی‌پلاژی اسپاستیک انجام شد. روش: جامعه­ ی آماری این پژوهش را دانش آموزان مدارس استثنایی شهر تهران تشکیل می­ دادند. از این جامعه 40 کودک هفت تا 13ساله­ ی راست­ دست مبتلا به عارضه­ ی فلج مغزی همی‌پلاژی به صورت دردسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در چهار گروه تمرینی مسدود، تصادفی، تعدیل­ سازی مقیاس و کم­ خطا تقسیم شدند. مراحل تحقیق شامل اکتساب، یادداری، آزمون تکلیف ثانویه و انتقال بود، و  تحت نظر متخصص کاردرمانگر انجام شد. یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه با اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد که اثر اصلی گروه در تمام مراحل معنا‌دار است (05/0P<). در واقع، آرایش ‎های تمرین ضمنی (کم­ خطا، تعدیل­ سازی مقیاس) در مراحل اکتساب، یادداری، تکلیف ثانویه و انتقال  به طور معناداری عملکرد  بهتری نسبت به  آرایش تمرین آشکار (مسدود و تصادفی) داشتند. نتیجه‌گیری: نتیجه‌گیری کلی پژوهش حاضر این است که استفاده از آرایش تمرین ضمنی،  نقش حافظه­ ی کاری را در مراحل اولیه یادگیری حرکتی در کودکان مبتلا به فلج مغزی همی‌پلاژی  کاهش می‌دهد. به طور کلی، پژوهش حاضر درک تأثیر شیوه‌های ضمنی بر اکتساب و یادگیری مهارت‌های حرکتی را افزایش داده و نظریه­ ی بازپردازش آگاهانه را تأیید می­کند.