یکشنبه 5 اسفند 1403
| English
دوره 19، شماره 2 - ( تابستان 1396 )
جلد 19 شماره 2 صفحات 96-85 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zare H, Nahravanian P. The Eٍffect of Training on Problem-Solving Style and
Self-Directed Learning. Advances in Cognitive Sciences 2017; 19 (2) :85-96
URL: http://icssjournal.ir/article-1-541-fa.html
URL: http://icssjournal.ir/article-1-541-fa.html
زارع حسین، نهروانیان پروانه. اثر آموزش تفکر انتقادی بر سبک های حل مساله ویادگیری خودراهبر. تازه های علوم شناختی. 1396; 19 (2) :85-96
حسین زارع1 
، پروانه نهروانیان* 2
، پروانه نهروانیان* 2
1- دکتری روانشناسی تربیتی، استاد گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور
2- دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، دانشگاه پیام نور
2- دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، دانشگاه پیام نور
چکیده: (3948 مشاهده)
مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر آموزش تفکر انتقادی بر سبک های حل مساله و یادگیری خودراهبر دانشجویان است.
روش: جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان کارشناسی 95 بود که از میان آنها 40 دانشجو به شیوه ی - دانشگاه پیام نور شهر تهران در سال تحصیلی 94 نمونه گیری تصادفی خوش های چندمرحله ای انتخاب و با طرح پژوهش آزمایشی، از نوع پیش آزمون- پس آزمون و با گروه کنترل، در گروه های آزمایش 20 نفر و کنترل 20 نفر قرار داده شدند. مداخلات مربوط به آموزش تفکر انتقادی در مدت 12 جلسه ی آموزشی 45 دقیقه ای طی دو جلسه در هفته برای دانشجویان گروه آزمایش انجام شد. ابزارهای این پژوهش، پرسشنامه ی سبک حل مساله ی کسیدی و لانگ 1996 و پرسشنامه ی یادگیری خودراهبر فیشر و همکاران 2001 بود. داده ها با روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از تفاوت معنادار گروه ها بود. نتایج آزمون تکمتغیره نیز تفاوت معنادار هر دو متغیر را نشان میداد.
نتیجه گیری: نتیجه ی تفکر انتقادی، ترکیب توانایی های دانشجو و رساندن آن به بیشترین حد ممکن است که این خود به ارتقای یادگیری خودراهبر و حل مساله می انجامد. بنابراین می توان اذعان داشت که با رشد و پیشرفت سطوح تفکر انتقادی، به عنوان توانمندی و قابلیتی اثرگذار برخودراهبری و حل مساله، سطوح یادگیری خودراهبر و حل مساله نیز در دانشجویان ارتقا خواهد یافت.
روش: جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان کارشناسی 95 بود که از میان آنها 40 دانشجو به شیوه ی - دانشگاه پیام نور شهر تهران در سال تحصیلی 94 نمونه گیری تصادفی خوش های چندمرحله ای انتخاب و با طرح پژوهش آزمایشی، از نوع پیش آزمون- پس آزمون و با گروه کنترل، در گروه های آزمایش 20 نفر و کنترل 20 نفر قرار داده شدند. مداخلات مربوط به آموزش تفکر انتقادی در مدت 12 جلسه ی آموزشی 45 دقیقه ای طی دو جلسه در هفته برای دانشجویان گروه آزمایش انجام شد. ابزارهای این پژوهش، پرسشنامه ی سبک حل مساله ی کسیدی و لانگ 1996 و پرسشنامه ی یادگیری خودراهبر فیشر و همکاران 2001 بود. داده ها با روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از تفاوت معنادار گروه ها بود. نتایج آزمون تکمتغیره نیز تفاوت معنادار هر دو متغیر را نشان میداد.
نتیجه گیری: نتیجه ی تفکر انتقادی، ترکیب توانایی های دانشجو و رساندن آن به بیشترین حد ممکن است که این خود به ارتقای یادگیری خودراهبر و حل مساله می انجامد. بنابراین می توان اذعان داشت که با رشد و پیشرفت سطوح تفکر انتقادی، به عنوان توانمندی و قابلیتی اثرگذار برخودراهبری و حل مساله، سطوح یادگیری خودراهبر و حل مساله نیز در دانشجویان ارتقا خواهد یافت.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1395/8/16 | پذیرش: 1395/12/15 | انتشار: 1396/4/1
دریافت: 1395/8/16 | پذیرش: 1395/12/15 | انتشار: 1396/4/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
