Kheirolah Bayatiani G, Hafezi F, Asgari P, Naderi F. Comparison of the effectiveness of cognitive-behavioral play therapy and theory of mind training on cognitive flexibility of students with specific learning disabilities and comorbidity with attention-deficit/hyperactivity disorder as a moderator. Advances in Cognitive Sciences 2020; 22 (3) :24-36
URL:
http://icssjournal.ir/article-1-1156-fa.html
خیراله بیاتیانی غلامرضا، حافظی فریبا، عسگری پرویز، نادری فرح. اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری و آموزش نظریه ذهن بر انعطافپذیری شناختی در دانشآموزان دارای ناتوانیهای خاص یادگیری با و بدون همبودی اختلال نقص توجه/بیش-فعالی. تازه های علوم شناختی. 1399; 22 (3) :24-36
URL: http://icssjournal.ir/article-1-1156-fa.html
1- دانشجوی دکترای روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2- استادیار گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
3- دانشیار گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
چکیده: (3951 مشاهده)
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری و آموزش نظریه ذهن بر انعطافپذیری شناختی در دانشآموزان دارای ناتوانیهای خاص یادگیری با و بدون همبودی اختلال نقص توجه/ بیشفعالی بود.
روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشآموزان دختر و پسر 10 تا 12 سال دارای ناتوانی خاص یادگیری شهر اهواز در سال 1397 بود که از بین آنها 60 نفر به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروههای آزمایشی و گروه کنترل جایگزین شدند (20 نفر در هر گروه). به منظور گردآوری اطلاعات از آزمون کارتهای ویسکانسین استفاده شد. پس از ارزیابی اولیه، گروه آزمایش اول تحت آموزش نظریه ذهن به مدت 2 ماه (هر ماه 5 جلسه آموزشی)، جمعاً در 10 جلسه 90 دقیقهای و گروه آزمایش دوم تحت مداخله بازی درمانی شناختی رفتاری انفرادی در 10 جلسه 90 دقیقهای به صورت دو بار در هفته قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل مداخلهای دریافت نکردند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری با نرمافزار SPSS-23 انجام گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش نظریه ذهن و بازی درمانی شناختی رفتاری بر بهبود انعطافپذیری شناختی دانشآموزان اثربخش بودند (01/0>P). اما بین اثربخشی دو مداخله تفاوت معناداری دیده نشد (05/0<P). همچنین نتایج نشان داد، همبودی اختلال نقص توجه/ بیشفعالی اثر بخشی این مداخلات را تعدیل کرد.
نتیجهگیری: با توجه به اثربخش بودن مداخلات پیشنهاد میشود چنین برنامههایی با برگزاری کارگاه های آموزشی به جهت این که درمانگران در این زمینه از دانش کافی برخوردار باشند، اجرا شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
علوم اعصاب شناختی دریافت: 1399/4/31 | پذیرش: 1399/6/22 | انتشار: 1399/7/10