هدف: این بررسی با هدف مقایسه کارکردهای اجرایی (EF) در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه - بیش فعالی (ADHD) با کودکان طبیعی انجام شده است.
روش: بیست کودک مبتلا به ADHD (بر اساس ملاک‌های DSM-IV-TR) با ۱۹ کودک سالم، به وسیله آزمون‌های برج لندن (نگاشت کامپیوتری)، عملکرد مداوم و استروپ مقایسه شدند.
یافته‌ها: در آزمون برج لندن، عملکرد کودکان مبتلا به (ADHD) ضعیف‌تر از کودکان طبیعی‌ بود. از نظر آماری، این اختلاف به ویژه در سطوح ۲ و ۳ آزمون برج لندن معنی‌دار بود. در آزمون عملکرد مداوم، از لحاظ آماری، خطای ارتکاب در کودکان مبتلا به (ADHD) به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کودکان طبیعی بود. خطای حذف در کودکان (ADHD) بیشتر از گروه طبیعی بود، ولی از نظر آماری معنی‌دار نبود. در آزمون استروپ، از نظر شاخص تمایز، یعنی اختلاف زمان نقاط و زمان رنگ‌ها، بین دو گروه  اختلاف قابل ملاحظه‌ای مشاهده نشد، ولی زمانی که برای نام بردن رنگ‌ها لازم بود در کودکان (ADHD) در هر سه کارت به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به (ADHD) در مقایسه با کودکان طبیعی، دارای  درجاتی از اختلال است که این نقص به ویژه در مهار پاسخ‌ها بیشتر نمایان می‌شود.

هدف: تا کنون موارد معدودی از اختلال ساختگی، با علایم روانپزشکی در کودکان گزارش شده است. آشنایی با چنین بیمارانی می‌تواند به درمانگران لزوم مدنظر قرار دادن این تشخیص را یادآوری کند.
روش: در این نوشتار یک کودک هشت ساله، توسط مادربزرگ خود برای درمان علایم وسواسی ارجاع داده شده است. این کودک در سه سال گذشته برای درمان این علایم به پزشکان مختلف مراجعه کرده و تحت درمان با فلوکستین تا ۶۰ میلی‌گرم در روز بوده است.
یافته‌ها: در طی دوره درمان هیچگاه بهبودی مشاهده نشد. در بررسی‌های به‌عمل آمده، هیچ علامت وسواسی در کودک ملاحظه نشد. عملکرد کودک در حوزه‌های تحصیلی و بین فردی کاملاً طبیعی بود. مادر بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی پارانوئید بود و کودک از این مسئله رنج می‌برد. کودک با مادربزرگ خود زندگی می‌کرد و ارتباط عاطفی مناسبی با مادر و مادربزرگ خود نداشت. کودک از قول مادربزرگ خود، اظهار می‌کرد که رعایت شدید بهداشت می‌تواند مانع ابتلای او به بیماری مشابه مادرش شود. مادربزرگ بیمار از احساس گناه ناشی از عدم درمان مناسب دخترش رنج می‌برد. او دارو را با دو برابر مقدار تجویز شده به کودک می‌داد و اصرار بر تغییر یا افزایش دارو با توجه به عدم پاسخ کودک به درمان داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به بررسی‌های به عمل آمده، تشخیص اختلال ساختگی وکالتی برای کودک گذاشته شد. جدا کردن کودک از مادربزرگش، و جلسات روان درمانی حمایتی موجب بهبود علایم وسواس کودک شد.