1- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- استادیار روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
3- استاد روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (2994 مشاهده)
مقدمه: کاهش خاص بودن حافظه به عنوان یکی از فرآیندهای شناختی اصلی در افسردگی مطرح شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش اختصاصیسازی حافظه سرگذشتی بر افسردگی و نشخوار فکری اشتراکی در دانشجویان دختر افسرده دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 97-96 بود.
روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون_پس آزمون همراه با پیگیری دو ماهه بود. تعداد 20 نفر از دانشجویان دختر افسرده به شیوه هدفمند انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی بک–نسخه دوم، پرسشنامه نشخوار فکری اشتراکی بود. گروه آزمایش آموزش اختصاصیسازی حافظه سرگذشتی را به مدت 5 جلسه هفتگی، دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. تحلیل دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس انجام گرفت.
یافتهها: بر طبق نتایج، آموزش اختصاصیسازی حافظه سرگذشتی منجر به بهبود افسردگی در مرحله پسآزمون و پیگیری در گروه آزمایش شده است (05/0>P). همچنین نتایج پژوهش نشان داد که آموزش اختصاصیسازی حافظه سرگذشتی تأثیر معناداری بر نشخوار فکری اشتراکی گروه آزمایش در مرحله پسآزمون و پیگیری نداشته است.
نتیجهگیری: به طور کلی، میتوان نتیجه گرفت که آموزش اختصاصیسازی حافظه سرگذشتی روش مؤثری برای کاهش افسردگی است و با توجه به سهولت و تعداد کم جلسات این آموزش، میتوان از آن در کنار سایر درمانها برای کاهش آسیبپذیری به افسردگی سود جست.
موضوع مقاله:
روان شناسی شناختی دریافت: 1398/1/17 | پذیرش: 1398/5/1 | انتشار: 1399/3/21