دوره 12، شماره 1 - ( بهار 1389 )                   جلد 12 شماره 1 صفحات 16-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه روان‌پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، بیمارستان روزبه، تهران، ایران.
2- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رودهن، رودهن، ایران.
3- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، بیمارستان روزبه، تهران، ایران.
4- شبکه بهداشت و درمان شهرستان ری، ری، ایران.
چکیده:   (3887 مشاهده)
هدف: بررسی روایی و ساختار عاملی پرسشنامۀ فارسی پادوآ (اصلاحی دانشگاه ایالتی واشنگتن) (مقیاس اندازه‌گیری وسواس فکری- عملی) در ۳۴۸ نفر نمونۀ غیربالینی دانشجویان دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران.
روش: پس از ترجمۀ پرسشنامه به زبان فارسی و برگردان آن به زبان اصلی و کنترل نهایی به وسیلۀ مبتکر آزمون (برنز)، پرسشنامۀ فارسی پادوآ، با توجه به شاخص‌های فرهنگی به صورت آزمایشی در ۲۰ دانشجو اجرا شد. مجموع آزمودنی‌های این پژوهش، ۳۴۸ نفر در فاصلۀ سنی ۴۴-۱۸ سال بودند. آزمودنی­ ها علاوه ‌بر پرسشنامۀ فارسی پادوآ، پرسشنامه‌های وسواس فکری- عملی و پرسشنامۀ وسواس فکری- عملی مادزلی، مقیاس اضطراب بک، پرسشنامۀ اضطراب حالت- صفت اشپیل‌برگر، پرسشنامۀ افسردگی بک و پرسشنامۀ کلی (حاوی اطلاعات جمعیت‌نگاشتی) را تکمیل کردند.
یافته‌ها: تحلیل ساختار عاملی پرسشنامۀ فارسی پادوآ، هشت عامل شبیه و نه عامل همسان با مطالعات قبلی بود: وسواس‏های آلودگی، اجبارهای شست­وشو، اجبارهای نظم‏ و ترتیب، اجبارهای وارسی، افکار وسواسی آسیب به خود و دیگران، افکار وسواسی خشونت، تکانه‏‏های وسواسی آسیب به خود و دیگران، تکانه‌های وسواسی دزدی. نتایج مطالعۀ حاضر، بیانگر پایایی و همسانی درونی با استفاده از آلفای کرونباخ (۰/۹۲)، ضریب دونیمه‌سازی با استفاده از همبستگی اصلاح‌شدۀ اسپیرمن (۰/۹۵) و پایایی حاصل از روش بازآزمایی (۰/۷۷) بود. برای برآورد روایی ملاک، پرسشنامۀ فارسی پادوآ با دو پرسشنامۀ وسواس فکری- عملی و پرسشنامۀ وسواس فکری- عملی مادزلی مقایسه شد که نتایج به ترتیب ۰/۶۹ و ۰/۵۸ به دست آمد.
نتیجه‌گیری: نسخۀ فارسی پرسشنامۀ پادوآ، در انطباق با نسخۀ اصلی، یک پرسشنامۀ نسبتاً پایا و معتبر در کشور ایران است.
متن کامل [PDF 561 kb]   (4232 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1388/9/1 | پذیرش: 1388/11/1 | انتشار: 1389/1/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.