شنبه 1 اردیبهشت 1403
| English
دوره 1، شماره 4 - ( زمستان 1378 )
جلد 1 شماره 4 صفحات 34-25 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
باطنی محمد رضا. شالوده های عصب شناختی زبان. تازه های علوم شناختی. 1378; 1 (4) :25-34
چکیده: (2014 مشاهده)
بنا بر این تا سال ۱۸۶۴ بروکا توانسته بود هم محل ضایعه‌ای را که منجر به از دست رفتن گفتار یا اختلالات شدید گفتاری می‌شود در لب پیشانی به دقت تعیین کند و هم شواهد کافی ارائه دهد تا با استناد به آنها بتواند ادعا کند که پایگاه گفتار در نیمکرهء چپ مغز قرار دارد. قبلا گفتیم که در سال ۱۸۳۶،یعنی ۲۸ سال قبل از بروکا،مارک داکس ادعا کرد بود که پایگاه گفتار در نیمکرهء چپ مغز است و اکنون گوستاوداکس،فرزند مارک داکس بروکا را متهم می‌کرد که حق تقدم پدر او را در این مورد عمدا نادیده گرفته است. در بارهء نیمکرهء چپ،گیریم که حق تقدم با داکس باشد،ولی این بروکا بود که با ارائه شواهد کالبدشناختی مستند توانست جامعهء پزشکی آن روز را قانع کند که پایگاه گفتار در نیمکرهء چپ مغز قرار دارد. آنها اولین تیم جراحی بودند که آن قسمت از بافت مغز را که کانون صرع بود با عمل جراحی برمی‌داشتند تا بیمارانی را که دچار صرع علاج‌ناپذیر بودند،و صرع آنها دیگر شکل ۲:تحریک الکتریکی بافت مغز در این نقاط باعث نوعی اختلال در گفتار شده است. ناحیهء همگرایی باید مشخصات چهرهء این فرد را،مانند شکل صورت،رنگ پوست و غیره،که در نیمکرهء راست مغز نگهداری می‌شوند با نام او که در یک گوشه دیگر مغز قرار دارد تلفیق کند،ولی چون ناحیهء همگرایی آسیب دیده،بیمار نمی‌تواند چهره و نام شخص را هم‌زمان به یاد بیاورد و بین آنها پیوند برقرار کند.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1378/6/26 | پذیرش: 1378/7/26 | انتشار: 1378/10/1
دریافت: 1378/6/26 | پذیرش: 1378/7/26 | انتشار: 1378/10/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
