دوره 18، شماره 4 - ( زمستان 1395 )
جلد 18 شماره 4 صفحات 59-50 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مهدی ضامنی مطلق1 
، مریم نزاکت الحسینی* 1، حمید صالحی1 ، احمد چیت ساز2
، مریم نزاکت الحسینی* 1، حمید صالحی1 ، احمد چیت ساز2
1- دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
2- گروه نورولوژی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
2- گروه نورولوژی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده: (2835 مشاهده)
هدف: انجماد راه رفتن یکی از ویژگی های معمول و ناتوان کننده در بیماری پارکینسون میباشد. این پدیده با کارکردهای شناختی در ارتباط است. لذا هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثر ۸ هفته تمرینات شناختی بر انجماد راه رفتن بیماران مبتال به پارکینسون بوده است.
روش: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی میباشد که بر روی ۱۴ بیمار پارکینسونی (میانگین سنی ۱۰/۹۲۱±۶۰/۲۱) مبتال به انجماد راه رفتن مرحله ۲ - ۵ مقیاس هوهن و یاهر انجام شد. آزمودنی ها به صورت در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه کنترل (۵ مرد و ۲ زن) و درمان (۴ مرد و ۳ زن) قرار گرفتند. گروه درمان در ۸ هفته تمرینات شناختی شرکت کردند. در حالی که گروه کنترل در این مدت فقط فعالیتهای معمول زندگی را دنبال می کردند. انجماد راه رفتن توسط پرسشنامه انجماد راه رفتن اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس (۰/۰۵=a) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد اثر یک دوره تمرینات شناختی بر میانگین کاهش امتیازات شدت، فراوانی و نمره کل انجماد راه رفتن در گروه درمان در مقایسه با شاهد معنادار بوده است.
نتیجه گیری: به نظر میرسد تمرینات شناختی بتواند به عنوان شیوهای مناسب برای بهبود انجماد راه رفتن در بیماران مبتال به پارکینسون استفاده شود.
روش: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی میباشد که بر روی ۱۴ بیمار پارکینسونی (میانگین سنی ۱۰/۹۲۱±۶۰/۲۱) مبتال به انجماد راه رفتن مرحله ۲ - ۵ مقیاس هوهن و یاهر انجام شد. آزمودنی ها به صورت در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه کنترل (۵ مرد و ۲ زن) و درمان (۴ مرد و ۳ زن) قرار گرفتند. گروه درمان در ۸ هفته تمرینات شناختی شرکت کردند. در حالی که گروه کنترل در این مدت فقط فعالیتهای معمول زندگی را دنبال می کردند. انجماد راه رفتن توسط پرسشنامه انجماد راه رفتن اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس (۰/۰۵=a) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد اثر یک دوره تمرینات شناختی بر میانگین کاهش امتیازات شدت، فراوانی و نمره کل انجماد راه رفتن در گروه درمان در مقایسه با شاهد معنادار بوده است.
نتیجه گیری: به نظر میرسد تمرینات شناختی بتواند به عنوان شیوهای مناسب برای بهبود انجماد راه رفتن در بیماران مبتال به پارکینسون استفاده شود.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1395/1/18 | پذیرش: 1395/6/13 | انتشار: 1395/10/1
دریافت: 1395/1/18 | پذیرش: 1395/6/13 | انتشار: 1395/10/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |