دوره 14، شماره 4 - ( زمستان 1391 )
جلد 14 شماره 4 صفحات 68-57 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کارشناس ارشد مشاور خانواده
2- روان شناس بالینی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
3- دانشجوی دکترای روانسنجی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
4- کارشناس ارشد مشاوره، مرکز تحقیقات روان پزشکی و روان شناسی، تهران، ایران.
5- پژوهشگر ارشد تحلیل محتوا، مرکز تحقیقات صدا و سیما، تهران، ایران.
2- روان شناس بالینی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
3- دانشجوی دکترای روانسنجی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
4- کارشناس ارشد مشاوره، مرکز تحقیقات روان پزشکی و روان شناسی، تهران، ایران.
5- پژوهشگر ارشد تحلیل محتوا، مرکز تحقیقات صدا و سیما، تهران، ایران.
چکیده: (2580 مشاهده)
هدف: هدف این پژوهش، بررسی رابطۀ سبک یادآوری مادران و انسجام روایتی کودکان است.
روش: در این پژوهش ۳۱ کودک(۱۶ پسر و ۱۵ دختر) شش ساله و مادران آنها شرکت کردند. محیط اجرای این پژوهش مهدکودک ها بود. داده های تحقیق از طریق گفت وگوی مادران و کودکان بعد از تماشای یک انیمیشن و مصاحبۀ نیمه ساختاریافتۀ مربیان با کودکان به دست آمد. داده های کیفی با روش های تحلیل محتوا و سایر روش های آماری بررسی شد.
یافته ها: این پژوهش نشان داد که انسجام روایتی کودکان بر اثر سبک یادآوری بسط یافتۀ مادران افزایش می یابد و بسط یافته‌گی سبک یادآوری مادران در دختران و پسران یکسان است. از دیگر نتایج پژوهش این بود که انسجام روایتی پسران در مؤلفۀ توصیفی بیش تر از دختران است اما در مؤلفۀ تبیینی وهیجانی تفاوتی با هم ندارند. هم چنین معلوم شد که مؤلفۀ توصیف کنندگی مادر، بیش ترین همبستگی را با ابعاد توصیفی و تبیینی انسجام روایتی کودکان دارد. در ارتباط با شیوۀ پرسش گری مادران، پرسش های باز پاسخ بیش ترین همبستگی را با نمرۀ انسجام روایتی کودک داشتند.
نتیجه گیری: مادران در فرایند یادآوری مشترک با کودک، تمرکز بیش تری بر ابعاد توصیفی واقعه داشته و به وجوه ارزیابی کنندگی )مانند هیجان ها و معناسازی ها( کمتر توجه کرده اند. از نتایج این پژوهش می توان درمداخلات وبرنامه ریزی های آموزشی والدین، که جنبۀ پیشگیرانه دارد، استفاده کرد.
روش: در این پژوهش ۳۱ کودک(۱۶ پسر و ۱۵ دختر) شش ساله و مادران آنها شرکت کردند. محیط اجرای این پژوهش مهدکودک ها بود. داده های تحقیق از طریق گفت وگوی مادران و کودکان بعد از تماشای یک انیمیشن و مصاحبۀ نیمه ساختاریافتۀ مربیان با کودکان به دست آمد. داده های کیفی با روش های تحلیل محتوا و سایر روش های آماری بررسی شد.
یافته ها: این پژوهش نشان داد که انسجام روایتی کودکان بر اثر سبک یادآوری بسط یافتۀ مادران افزایش می یابد و بسط یافته‌گی سبک یادآوری مادران در دختران و پسران یکسان است. از دیگر نتایج پژوهش این بود که انسجام روایتی پسران در مؤلفۀ توصیفی بیش تر از دختران است اما در مؤلفۀ تبیینی وهیجانی تفاوتی با هم ندارند. هم چنین معلوم شد که مؤلفۀ توصیف کنندگی مادر، بیش ترین همبستگی را با ابعاد توصیفی و تبیینی انسجام روایتی کودکان دارد. در ارتباط با شیوۀ پرسش گری مادران، پرسش های باز پاسخ بیش ترین همبستگی را با نمرۀ انسجام روایتی کودک داشتند.
نتیجه گیری: مادران در فرایند یادآوری مشترک با کودک، تمرکز بیش تری بر ابعاد توصیفی واقعه داشته و به وجوه ارزیابی کنندگی )مانند هیجان ها و معناسازی ها( کمتر توجه کرده اند. از نتایج این پژوهش می توان درمداخلات وبرنامه ریزی های آموزشی والدین، که جنبۀ پیشگیرانه دارد، استفاده کرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |