دوره 18، شماره 2 - ( تابستان 1395 )
جلد 18 شماره 2 صفحات 76-65 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- گروه زبان‌شناسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران.
3- گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- گروه زبان‌شناسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران.
3- گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
چکیده: (2573 مشاهده)
مقدمه: از دیدگاه روان‌شناسی زبان اخیرا برای شناخت انواع مهارت‌های درک و بیان نوای گفتار در زبان‌های مختلف استفاده شده است. پژوهش حاضر اولین مطالعه با هدف بررسی توانایی درک و بیان کاربرد نوا در کودکان بهنجار ۵ تا ۱۰ ساله فارسی زبان بر مبنای دیدگاه روان‌شناسی زبان است.
روش: مطالعه مقطعی حاضر روی ۳۰ دختر و ۳۰ پسر بهنجار فارسی زبان در گروه‌های سنی ۶-۵، ۸-۷ و ۱۰-۹ سال اجرا شد. ابتدا تکالیف نوای پایانی، احساس، مرزبندی و تاکید ویژه در دو بخش درک و بیان با توجه به عملکرد‌های نوای گفتار در فارسی با الگوبرداری از رویکرد روان‌شناسی زبان توسط محققان طراحی سپس اجرا شد.
یافته‌ها: امتیاز کودکان ۶-۵ و ۸-۷ سال در تکالیف درک و بیان کاربرد نوا به استثنای بیان تاکید ویژه بالاتر از ۱۲ (سطح شانس) بود؛ اما کودکان ۱۰-۹ سال در تمام تکالیف نزدیک به سقف امتیازها را کسب کردند. تفاوت میانگین امتیازها به تفکیک سنین تنها در تکالیف نوای پایانی و تاکید ویژه معنادار بود (۰/۰۵≥p) در تکالیف نوای پایانی و تاکید ویژه، بین امتیازهای درک و بیان همبستگی معناداری مشاهده شد (۰/۰۰=P).
نتیجه‌گیری: توانایی درک و بیان کاربرد نوا در کودکان بهنجار فارسی زبان با افزایش سن پیشرفت می‌کند. به‌نظر می‌رسد عملکرد کودکان فارسی زبان در درک و بیان انواع کاربردهای نوا در ۶-۵ سالگی فراتر از شانس است اما اکتساب مهارت بیان تاکید ویژه تا ۱۰ سالگی به تاخیر می‌افتد.
روش: مطالعه مقطعی حاضر روی ۳۰ دختر و ۳۰ پسر بهنجار فارسی زبان در گروه‌های سنی ۶-۵، ۸-۷ و ۱۰-۹ سال اجرا شد. ابتدا تکالیف نوای پایانی، احساس، مرزبندی و تاکید ویژه در دو بخش درک و بیان با توجه به عملکرد‌های نوای گفتار در فارسی با الگوبرداری از رویکرد روان‌شناسی زبان توسط محققان طراحی سپس اجرا شد.
یافته‌ها: امتیاز کودکان ۶-۵ و ۸-۷ سال در تکالیف درک و بیان کاربرد نوا به استثنای بیان تاکید ویژه بالاتر از ۱۲ (سطح شانس) بود؛ اما کودکان ۱۰-۹ سال در تمام تکالیف نزدیک به سقف امتیازها را کسب کردند. تفاوت میانگین امتیازها به تفکیک سنین تنها در تکالیف نوای پایانی و تاکید ویژه معنادار بود (۰/۰۵≥p) در تکالیف نوای پایانی و تاکید ویژه، بین امتیازهای درک و بیان همبستگی معناداری مشاهده شد (۰/۰۰=P).
نتیجه‌گیری: توانایی درک و بیان کاربرد نوا در کودکان بهنجار فارسی زبان با افزایش سن پیشرفت می‌کند. به‌نظر می‌رسد عملکرد کودکان فارسی زبان در درک و بیان انواع کاربردهای نوا در ۶-۵ سالگی فراتر از شانس است اما اکتساب مهارت بیان تاکید ویژه تا ۱۰ سالگی به تاخیر می‌افتد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |