دوره 14، شماره 3 - ( پاییز 1391 )
جلد 14 شماره 3 صفحات 62-51 |
برگشت به فهرست نسخه ها
زهرا جعفری*1 
، ریحانه توفان2 ، مریم آقاملایی2 ، سعید اسدملایری3 ، شادی رحیم زاده4 ، مهدیه اسماعیلی4
، ریحانه توفان2 ، مریم آقاملایی2 ، سعید اسدملایری3 ، شادی رحیم زاده4 ، مهدیه اسماعیلی4
1- گروه علوم پایه توانبخشی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ مرکز تحقیقات توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- مرکز تحقیقات توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ گروه شنوایی شناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
3- گروه شنوایی شناسی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران.
4- مرکز تحقیقات توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران؛گروه مدیریت توانبخشی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- مرکز تحقیقات توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ گروه شنوایی شناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
3- گروه شنوایی شناسی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران.
4- مرکز تحقیقات توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران؛گروه مدیریت توانبخشی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
چکیده: (3399 مشاهده)
هدف: یکی از عوامل اصلی کم شنوایی و وزوز گوش نویز محیط کار است. در این مطالعه، تأثیر وزوز ناشی از نویز شغلی بر توجه شنوایی بررسی شد.
روش: مطالعۀ حاضر روی ۴۲ کارگر مرد ۴۰ تا ۵۶ ساله که به سه گروه کم شنوا، کم شنوای مبتلا به وزوز گوش و دارای شنوایی هنجار تقسیم شده بودند انجام شد. دو گروه اول و دوم سابقۀ کار طولانی در محیط با نویز بیش از حد مجاز را داشتند و گروه سوم افراد شاهد همگن با شنوایی هنجار بودند. برای کلیۀ افراد، آزمون معاینۀ مختصر وضعیت شناختی (MMSE) و آزمون شنوایی دایکوتیک برگن در شرایط یکسان اجرا شد.
یافته ها: در هر سه وضعیت توجهی (فقدان توجه، توجه به راست و توجه به چپ)، برتری گوش راست (REA) افراد مبتلا به وزوز و کم شنوایی کم تر از دو گروه دیگر و در وضعیت فقدان توجه، تفاوت گروه مبتلا به وزوز و کم شنوایی در مقایسه با گروه شاهد معنادار بود(P<۰/۰۴۷). در آزمون MMSE نیز عملکرد افراد مبتلا به وزوز و کم شنوایی ضعیف تر ازگروه شاهد بود (P<۰/۰۲۵).
نتیجه گیری: این مطالعه که در آن تأثیر وزوز گوش ناشی از نویز شغلی بر توانایی توجه شنوایی تقسیم شده و انتخابی بررسی شد نشان داد که به نظر می رسد وزوز گوش بر هر دو پردازش های پایین به بالا و بالا به پایین محرک های گفتاری اثر دارد.
روش: مطالعۀ حاضر روی ۴۲ کارگر مرد ۴۰ تا ۵۶ ساله که به سه گروه کم شنوا، کم شنوای مبتلا به وزوز گوش و دارای شنوایی هنجار تقسیم شده بودند انجام شد. دو گروه اول و دوم سابقۀ کار طولانی در محیط با نویز بیش از حد مجاز را داشتند و گروه سوم افراد شاهد همگن با شنوایی هنجار بودند. برای کلیۀ افراد، آزمون معاینۀ مختصر وضعیت شناختی (MMSE) و آزمون شنوایی دایکوتیک برگن در شرایط یکسان اجرا شد.
یافته ها: در هر سه وضعیت توجهی (فقدان توجه، توجه به راست و توجه به چپ)، برتری گوش راست (REA) افراد مبتلا به وزوز و کم شنوایی کم تر از دو گروه دیگر و در وضعیت فقدان توجه، تفاوت گروه مبتلا به وزوز و کم شنوایی در مقایسه با گروه شاهد معنادار بود(P<۰/۰۴۷). در آزمون MMSE نیز عملکرد افراد مبتلا به وزوز و کم شنوایی ضعیف تر ازگروه شاهد بود (P<۰/۰۲۵).
نتیجه گیری: این مطالعه که در آن تأثیر وزوز گوش ناشی از نویز شغلی بر توانایی توجه شنوایی تقسیم شده و انتخابی بررسی شد نشان داد که به نظر می رسد وزوز گوش بر هر دو پردازش های پایین به بالا و بالا به پایین محرک های گفتاری اثر دارد.
واژههای کلیدی: کم شنوایی ناشی از نویز، وزوز گوش، توجه تقسیم شده، توجه انتخابی، پردازش پایین به بالا، پردازش بالا به پایین
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |