در این تحقیق، با کاربرد روش‌شناسی کیفی، تلاش شده است تا به نقد جایگاه مشاوران مدارس و موانع مشاوره روان‌شناختی پرداخته شود. شیوه دستیابی به انگاره‌های ذهنی مشاوران مدارس  کار در گروه‌های متمرکز، بحث گروهی و ذهن‌انگیزی (بارش افکار) بود. یافته‌ها در چند محور طبقه‌بندی شدند: جایگاه کنونی مشاوران مدارس، نگرش مسئولان به مشاوران، نگرش دانش‌آموزان به مشاوران، نگرش مشاوران به خود و رشته خود، آمیختن نقش مشاور با نقش‌های دیگر، نگرش اجتماع و شیوه‌های ارتقای جایگاه مشاوران در مدارس. نتایج، این فرض را «که عدم شکل‌گیری ساختارهای ذهنی مناسب، باعث عملکرد معیوب مشاوره روان‌شناختی شده است»، تأیید می‌کند. تجزیه و تحلیل یافته‌ها، کاوش برای رسیدن به راه حل‌ها و پیشنهادها، است.