دوره 10، شماره 2 - ( تابستان 1387 )
جلد 10 شماره 2 صفحات 60-49 |
برگشت به فهرست نسخه ها
رضا کرمی نوری1 
، عیلرضا مرادی* 2، سعید اکبری زردخانه3 ، علیرضا غلامی4
، عیلرضا مرادی* 2، سعید اکبری زردخانه3 ، علیرضا غلامی4
1- دانشکده روانشناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- دانشکده روانشناسی، دانشگاه تربیت معلم تهران، تهران، ایران.
3- دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
4- دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- دانشکده روانشناسی، دانشگاه تربیت معلم تهران، تهران، ایران.
3- دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
4- دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده: (2474 مشاهده)
هدف: این پژوهش به منظور بررسی چگونگی تحول روانی واژگان کلامی و مقوله ای کودکان دو زبانه (ترک- فارس و کرد- فارس) انجام شد.
روش: در این پژوهش که جزو مطالعات بنیادی است، هزار دانش آموز دبستانی دو زبانه ترک- فارس و کرد- فارس به شیوه نمونه گیری طبقه ای نسبتی، از میان دانش آموزان دبستانی دو شهر تبریز و سنندج انتخاب شدند. این دانش آموزان در دو آزمون نشانه ادراکی (حروف اولیه) و نشانه های مفهومی (مقوله های معنایی) شرکت کردند.
یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که تعداد واژگان فارسی در طول پایه های تحصیلی اول تا پنجم دبستان هر دو شهر روند افزایشی و صعودی دارد، و این روند در آزمون نشانه های مقوله ای منظم تر از آزمون نشانه های ادراکی است. دانش آموزان ترک- فارس و کرد- فارس در هیچ یک از سال های دبستان تفاوت معناداری نشان ندادند، ولی الگوی تغییرات و تحولات تعداد واژگان آنها در آزمون مقوله ای در طول دوره ابتدایی متفاوت است. همچنین در مجموع در هر دو آزمون، دانش آموزان پسر نسبت به دانش آموزان دختر عملکرد بهتری از خود نشان دادند. در نشانه های ادراکی نیز دانش آموزان تبریزی بیش از دانش آموزان سنندجی واژه فارسی تولید کردند.
نتیجه گیری: الگوی تحول تعداد واژگان دانش آموزان دو زبانه ترک- فارس و کرد- فارس را می توان در آزمون نشانه های مقوله ای متفاوت از هم در نظر گرفت، ولی در الگوی تحول تعداد واژگان آزمون نشانه های ادراکی چنین تفاوتی مشاهده نشد.
روش: در این پژوهش که جزو مطالعات بنیادی است، هزار دانش آموز دبستانی دو زبانه ترک- فارس و کرد- فارس به شیوه نمونه گیری طبقه ای نسبتی، از میان دانش آموزان دبستانی دو شهر تبریز و سنندج انتخاب شدند. این دانش آموزان در دو آزمون نشانه ادراکی (حروف اولیه) و نشانه های مفهومی (مقوله های معنایی) شرکت کردند.
یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که تعداد واژگان فارسی در طول پایه های تحصیلی اول تا پنجم دبستان هر دو شهر روند افزایشی و صعودی دارد، و این روند در آزمون نشانه های مقوله ای منظم تر از آزمون نشانه های ادراکی است. دانش آموزان ترک- فارس و کرد- فارس در هیچ یک از سال های دبستان تفاوت معناداری نشان ندادند، ولی الگوی تغییرات و تحولات تعداد واژگان آنها در آزمون مقوله ای در طول دوره ابتدایی متفاوت است. همچنین در مجموع در هر دو آزمون، دانش آموزان پسر نسبت به دانش آموزان دختر عملکرد بهتری از خود نشان دادند. در نشانه های ادراکی نیز دانش آموزان تبریزی بیش از دانش آموزان سنندجی واژه فارسی تولید کردند.
نتیجه گیری: الگوی تحول تعداد واژگان دانش آموزان دو زبانه ترک- فارس و کرد- فارس را می توان در آزمون نشانه های مقوله ای متفاوت از هم در نظر گرفت، ولی در الگوی تحول تعداد واژگان آزمون نشانه های ادراکی چنین تفاوتی مشاهده نشد.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1386/12/18 | پذیرش: 1387/2/1 | انتشار: 1387/4/1
دریافت: 1386/12/18 | پذیرش: 1387/2/1 | انتشار: 1387/4/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |