دوره 10، شماره 1 - ( بهار 1387 )
جلد 10 شماره 1 صفحات 20-11 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران.
2- دانشگاه تهران، تهران، ایران.
3- دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- دانشگاه تهران، تهران، ایران.
3- دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
چکیده: (2832 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی جنبه هایی از مقوله روانی کلام در افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا و مقایسه آن با افراد سالم انجام شد تا بتوان علایم ثابتی از اختلالات گفتاری و زبانی و شدت آنها ارایه کرد و سپس به کمک آن آزمون های گفتاری– زبانی دقیق تری تهیه نمود و جنبه های آسیب دیده زبانی و گفتاری را شناخت.
روش: در این پژوهش تحلیلی– مقطعی با استفاده از بخش گفتار خود به خودی آزمون زبان پریشی فارسی با دو گروه ۲۲ نفره از افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا و سالم (۱۷ مرد و پنج زن در هر گروه) مصاحبه شد. در پاسخ به هر سوال ویژگی های روانی کلام (مکث پر و خالی، تکرارهای نابجا و درصد تصحیح خود به خودی) بررسی گردید. داده ها با نرم افزار ۱۱/۵ SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: گروه سالم و بیمار در میانگین درصد مکث پر و خالی با هم تفاوتی نداشت. اما میانگین درصد تکرار نابجا و تصحیح خود به خودی تفاوت معنی دار داشت (P<۰/۰۰۱) خرده آزمون های تفکیکی برای مکث پر و مکث خالی، با توجه به مرزهای نحوی و معنایی، فقط در گروه مبتلا به اسکیزوفرنیا تفاوت آماری معنی دار مشاهده شد. در مبتلایان تفاوت های درصد مکث پر قبل از تکواژ محتوایی نسبت به تکواژ دستوری (P<۰/۰۱)، درصد مکث پر در اول جمله قبل از تکواژ محتوایی نسبت به تکواژ دستــوری (P<۰/۰۵) و درصد مکث خالی در اول جمله و وسط جمله و نیز قبل از یک تکواژ محتوایی نسبت به تکواژ دستوری (P<۰/۰۰۱) معنی دار بود.
نتیجه گیری: کمی حجم نمونه و استفاده از متغیرهای وابسته به بافت ممکن است در یافت نشدن تفاوت معنی دار برای برخی از متغیرها نظیر مکث موثر بوده باشد. اما وجود تفاوت معنی دار در متغیرهای تقریبا مستقل از تاثیرات بافت (مثل تکرار نابجا) می تواند تاییدی بر یافته های سایر محققان مبنی بر آسیب روانی کلام در افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا و شاید وجود یک آسیب عصبی باشد.
روش: در این پژوهش تحلیلی– مقطعی با استفاده از بخش گفتار خود به خودی آزمون زبان پریشی فارسی با دو گروه ۲۲ نفره از افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا و سالم (۱۷ مرد و پنج زن در هر گروه) مصاحبه شد. در پاسخ به هر سوال ویژگی های روانی کلام (مکث پر و خالی، تکرارهای نابجا و درصد تصحیح خود به خودی) بررسی گردید. داده ها با نرم افزار ۱۱/۵ SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: گروه سالم و بیمار در میانگین درصد مکث پر و خالی با هم تفاوتی نداشت. اما میانگین درصد تکرار نابجا و تصحیح خود به خودی تفاوت معنی دار داشت (P<۰/۰۰۱) خرده آزمون های تفکیکی برای مکث پر و مکث خالی، با توجه به مرزهای نحوی و معنایی، فقط در گروه مبتلا به اسکیزوفرنیا تفاوت آماری معنی دار مشاهده شد. در مبتلایان تفاوت های درصد مکث پر قبل از تکواژ محتوایی نسبت به تکواژ دستوری (P<۰/۰۱)، درصد مکث پر در اول جمله قبل از تکواژ محتوایی نسبت به تکواژ دستــوری (P<۰/۰۵) و درصد مکث خالی در اول جمله و وسط جمله و نیز قبل از یک تکواژ محتوایی نسبت به تکواژ دستوری (P<۰/۰۰۱) معنی دار بود.
نتیجه گیری: کمی حجم نمونه و استفاده از متغیرهای وابسته به بافت ممکن است در یافت نشدن تفاوت معنی دار برای برخی از متغیرها نظیر مکث موثر بوده باشد. اما وجود تفاوت معنی دار در متغیرهای تقریبا مستقل از تاثیرات بافت (مثل تکرار نابجا) می تواند تاییدی بر یافته های سایر محققان مبنی بر آسیب روانی کلام در افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا و شاید وجود یک آسیب عصبی باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |