دوره 17، شماره 2 - ( تابستان 1394 )                   جلد 17 شماره 2 صفحات 11-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
2- دانشیار مهندسی صنایع، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده:   (2461 مشاهده)
هدفبررسی تأثیرات خستگی فکری بر زمان و صحت انجام کار تکراری با استفاده از یک مدل شبیه ‏سازی شده در معماری شناختی (Adaptive Control of Thought-Ratonal). از آنجا که در تحقیقات پیشین، اثر خستگی بر فعالیت‌های پرتکرار با سیکل کوتاه و در زمانA   طولانی در نظر گرفته نشده است، نمونه‏ ای از کار فکری یکنواخت و تکراری در محیط نرم­افزاری معماری شناختی ACT-R مدل شد.
روش: در یک بار اجرای این مدل، میانگین زمان پاسخ برای هر سیکل از تقسیم زمان کل پاسخ بر تعداد تکرارها و نرخ کلی خطا نیز از تقسیم تعداد پاسخ‏های نادرست بر تعداد تکرارها، پس از حذف تکرارهای فاز یادگیری، به دست می ‏آید. سپس با بررسی آثار خستگی بر  
  ، ضریب افزاینده در مدل شبیه‏ سازی شده تعریف و اضافه شد. این ضریب برای تعریف میزان تمرکز فکری به کار می ‏رود و چون با کاهش آن، زمان پاسخ و نرخ خطا افزایش می‏یابد ضریب افزاینده ‏نامیده می­ شود. با اجرای این مدل برای افراد داوطلب، داده‏ های واقعی جمع ­آوری و با استفاده از روش آماری ANOVA (Analysis of Variance) با خروجی‏ های مدل مقایسه شد. پس از صحه­ گذاری مدل، تأثیر ضرایب افزاینده بر زمان پاسخ و نرخ خطا تحلیل شد.
یافته‏ ها: با آزمون 
F در سطح درصد ۵ = α ثابت شد که بین داده‏ های مجازی و داده‏ های واقعی تفاوت معناداری وجود ندارد و مدل ارائه شده معتبر است. سپس مدل برای سیکل سه ثانیه با تعداد تکرارهای مختلف و در دفعات متعدد اجرا شد که با مد نظر قراردادن عامل خستگی فکری، افزایش در میانگین زمان پاسخ تا ۰/۵ ثانیه برای هر سیکل و افزایش در میانگین نرخ خطا تا ۱۲ درصد به دست آمد.
نتیجه ‏گیری: 
پس از هزار سیکل، میانگین زمان پاسخ برای هر سیکل به طور تقریبی به میزان ۰/۴۳ ثانیه و میانگین نرخ خطا به اندازه
ی ۸ درصد افزایش می‏ یابد که شاهدی است بر اثر منفی خستگی فکری. این اثر را می‏توان با راهکارهایی مانند استراحت به موقع کنترل کرد و کاهش داد.
متن کامل [PDF 2327 kb]   (1224 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1393/12/20 | پذیرش: 1394/2/28 | انتشار: 1394/4/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.