هدف:‌ در این پژوهش، با استفاده از آزمون حافظه بازشناسی، «اثر تازگی» بین گروه سالمند دارای ضایعه مغزی در ناحیه پیشانی چپ و گیجگاهی چپ و گروه سالمند سالم از یک طرف و بین گروه سالمند سالم و گروه جوان سالم از طرف دیگر مقایسه شد.
روش: این پژوهش مداخله‌ای (تجربی) با دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول سه آزمودنی با ضایعه مغزی، ۱۰ سالمند سالم و ۱۰ جوان سالم و در آزمایش دوم ۳۰ آزمودنی سالمند سالم و ۳۰ آزمودنی جوان سالم مقایسه شدند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه، فهرست جملات و کلمات (در شش بخش) بود که در دو مرحله برای بررسی یادگیری با قصد قبلی و بدون قصد قبلی انجام شد. داده‌ها با روش تحلیل واریانس و آزمون t بررسی شدند.
یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش نشان داد که افراد دارای ضایعه مغزی در ناحیه پیشانی چپ و گیجگاهی چپ، اثر تازگی را نشان نمی‌دهند، ولی این اثر در گروه سالمند سالم دیده می‌شود. یعنی افراد بیمار در بازشناسی کلمات، موارد جدید را بهتر از موارد آشنا شناسایی نمی‌کنند. مقایسه سالمندان سالم و جوانان سالم نیز نشان داد که اثر تازگی در جوانان بارز‌تر است. یعنی جوانان اطلاعات کلامی جدید را بهتر از اطلاعات قدیم بازشناسی می‌کنند و اختلاف بین بازشناسی موارد جدید و قدیم در جوانان بیشتر از سالمندان است.
نتیجه‌گیری: این یافته‌ها از فرضیه‌های رمزگردانی اطلاعات جدید و اختصاص مناطق مغزی معین به اطلاعات جدید حمایت می‌کند. همچنین نشان  می‌دهد که اثر تازگی در گروه جوانان به طور معنی‌دارتری بیشتر از گروه سالمندان  است.