دوره 16، شماره 3 - ( پاییز 1393 )
جلد 16 شماره 3 صفحات 41-31 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- عضو هیئت علمی جهاد دانشگاهی دانشگاه خوارزمی
2- دانشجوی دکتری روان شناسی سلامت، دانشگاه خوارزمی
3- دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه رازی کرمانشاه
2- دانشجوی دکتری روان شناسی سلامت، دانشگاه خوارزمی
3- دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه رازی کرمانشاه
چکیده: (2666 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ انعطاف‌ناپذیری شناختی و راهبردهای حل‌مسأله در دانشجویان دارای نشخوار فکری و بدون نشخوار فکری اجرا شد.
روش: این پژوهش از حیث هدف بنیادی و از نظر شیوۀ جمع‌آوری داده‌ها توصیفی است. جامعۀ آماری پژوهش را تمامی دانشجویان دانشگاه‌های دولتی شهر تهران تشکیل می‌دادند که بعد از انتخاب تصادفی چهار دانشگاه ، 400 دانشجو با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و مقیاس‌های سبک پاسخ‌دهی و افسردگی بک برای آنها اجرا شد. بعد از تحلیل اولیه، 60 نفر به عنوان نمونۀ هدف انتخاب و به دو گروه نشخوارکننده و غیرنشخوارکننده تقسیم شدند. در مرحلۀ بعد آزمون گنجینۀ لغات، کارت‌های ویسکانسین و پرسش‌نامۀ سبک‌های حل مسأله اجرا شد. نتایج با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل واریانس تحلیل شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند که از نظر خطای درجاماندگی و شکست در حفظ مجموعه‌سازی افراد دارای نشخوار فکری و بدون نشخوار فکری تفاوت معناداری دارند. همچنین بین گروه‌ها فقط در راهبرد درماندگی و مهارگری تفاوت معنادار وجود دارد و در سایر راهبردهای حل مسأله دو گروه تفاوت معناداری ندارند.
نتیجه‌گیری: با استفاده از درمان درجاماندگی می‌توان نشخوار فکری و افسردگی را کاهش داد، بنابراین درمانگران با یافتن فنونی برای افزایش انعطاف‌پذیری شناختی و آموزش آن به بیماران می‌توانند افق‌های تازه‌ای در برابر درمان افسردگی ایجاد کنند.
روش: این پژوهش از حیث هدف بنیادی و از نظر شیوۀ جمع‌آوری داده‌ها توصیفی است. جامعۀ آماری پژوهش را تمامی دانشجویان دانشگاه‌های دولتی شهر تهران تشکیل می‌دادند که بعد از انتخاب تصادفی چهار دانشگاه ، 400 دانشجو با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و مقیاس‌های سبک پاسخ‌دهی و افسردگی بک برای آنها اجرا شد. بعد از تحلیل اولیه، 60 نفر به عنوان نمونۀ هدف انتخاب و به دو گروه نشخوارکننده و غیرنشخوارکننده تقسیم شدند. در مرحلۀ بعد آزمون گنجینۀ لغات، کارت‌های ویسکانسین و پرسش‌نامۀ سبک‌های حل مسأله اجرا شد. نتایج با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل واریانس تحلیل شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند که از نظر خطای درجاماندگی و شکست در حفظ مجموعه‌سازی افراد دارای نشخوار فکری و بدون نشخوار فکری تفاوت معناداری دارند. همچنین بین گروه‌ها فقط در راهبرد درماندگی و مهارگری تفاوت معنادار وجود دارد و در سایر راهبردهای حل مسأله دو گروه تفاوت معناداری ندارند.
نتیجه‌گیری: با استفاده از درمان درجاماندگی می‌توان نشخوار فکری و افسردگی را کاهش داد، بنابراین درمانگران با یافتن فنونی برای افزایش انعطاف‌پذیری شناختی و آموزش آن به بیماران می‌توانند افق‌های تازه‌ای در برابر درمان افسردگی ایجاد کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1392/4/26 | پذیرش: 1392/10/2 | انتشار: 1393/7/2
دریافت: 1392/4/26 | پذیرش: 1392/10/2 | انتشار: 1393/7/2
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |