دوره 8، شماره 4 - ( زمستان 1385 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 21-11 |
برگشت به فهرست نسخه ها
احمد حیدری درویشانی* 
1، محمدرضا زرین دست2 ، آمنه رضایوف3 ، فتح‌الله فتحی آذربایجانی4 ، اکبر حاجی‌زاده5
1، محمدرضا زرین دست2 ، آمنه رضایوف3 ، فتح‌الله فتحی آذربایجانی4 ، اکبر حاجی‌زاده5
1- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
2- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی و مرکز ملی مطالعات اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی تهران.
3- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
4- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه ارومیه، اورمیه، ایران.
5- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران، مازنداران، ایران.
2- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی و مرکز ملی مطالعات اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی تهران.
3- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
4- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه ارومیه، اورمیه، ایران.
5- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران، مازنداران، ایران.
چکیده: (2335 مشاهده)
هدف: بررسی اثرات موسیمول (آگونیست گیرنده GABAA) و بیکوکولین (آنتاگونیست گیرنده GABAA) بر حساس‌سازی حرکتی ناشی از مورفین در موش آزمایشگاهی هدف این پژوهش بود.
روش: ۴۰۰ موش سوری به‌کمک دستگاه استرئوتاکسی کانول‌گذاری و آماده تزریق شد. این مطالعه در یک برنامه نُه روزه و در سه مرحله انجام شد. ابتدا به مدت سه روز حساسیت‌زایی توسط دارو اجرا گردید و سپس به مدت پنج روز دارو قطع و در نهایت آزمون انجام شد. سپس حیوان به مدت ۲۰ دقیقه برای ثبت فعالیت حرکتی در دستگاه حرکت‌سنج قرار گرفت. داده‌ها به کمک روش تحلیل واریانس و پس‌آزمون توکی تحلیل شد.
یافته‌ها: تزریق زیرجلدی مورفین (۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ mg/kg) به‌صورت وابسته به غلظت، فعالیت حرکتی حیوانات را به‌طور معنی‌داری افزایش داد. افزایش فعالیت حرکتی موش‌های سوری پیش‌تیمارشده با مورفین (۷/۵، ۱۵ و ۳۰ mg/kg) نشان‌دهنده توسعه حساسیت بود. تزریق داخل مغزی موسیمول (۰/۰۲۵، ۰/۰۵، ۰/۱ و ۰/۲۵ μg/mouse) در حضور یا در غیاب مورفین mg/kg) ۵) به‌طور معنی‌داری فعالیت حرکتی القاشده به‌وسیله مورفین mg/kg) ۵) را کاهش داد. از طرف دیگر القای فعالیت حرکتی توسط مورفین mg/kg) ۵) در حیواناتی که قبلاً با بیکوکولین (۰/۲۵، ۰/۵ و ۱ μg/mouse) در حضور یا در غیاب مورفین mg/kg) ۱۵) پیش‌درمان شده بودند، به‌طور معنی‌داری کاهش می‌یافت. تجویز هم‌زمان داخل مغزی غلظت‌های بیکوکولین (۰/۲۵، ۰/۵ و ۱ μg/mouse) و موسیمول (μg/mouse ۰/۱) فعالیت حرکتی القاشده توسط مورفین mg/kg) ۵) را در حیواناتی که قبلاً با سالین یا مورفین mg/kg) ۱۵) پیش‌تیمار شده بودند، کاهش می‌داد.
نتیجه‌گیری: گیرنده‌های GABAA می‌توانند در اکتساب و بیان حساس‌سازی حرکتی ناشی از مورفین دخالت داشته باشند.
روش: ۴۰۰ موش سوری به‌کمک دستگاه استرئوتاکسی کانول‌گذاری و آماده تزریق شد. این مطالعه در یک برنامه نُه روزه و در سه مرحله انجام شد. ابتدا به مدت سه روز حساسیت‌زایی توسط دارو اجرا گردید و سپس به مدت پنج روز دارو قطع و در نهایت آزمون انجام شد. سپس حیوان به مدت ۲۰ دقیقه برای ثبت فعالیت حرکتی در دستگاه حرکت‌سنج قرار گرفت. داده‌ها به کمک روش تحلیل واریانس و پس‌آزمون توکی تحلیل شد.
یافته‌ها: تزریق زیرجلدی مورفین (۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ mg/kg) به‌صورت وابسته به غلظت، فعالیت حرکتی حیوانات را به‌طور معنی‌داری افزایش داد. افزایش فعالیت حرکتی موش‌های سوری پیش‌تیمارشده با مورفین (۷/۵، ۱۵ و ۳۰ mg/kg) نشان‌دهنده توسعه حساسیت بود. تزریق داخل مغزی موسیمول (۰/۰۲۵، ۰/۰۵، ۰/۱ و ۰/۲۵ μg/mouse) در حضور یا در غیاب مورفین mg/kg) ۵) به‌طور معنی‌داری فعالیت حرکتی القاشده به‌وسیله مورفین mg/kg) ۵) را کاهش داد. از طرف دیگر القای فعالیت حرکتی توسط مورفین mg/kg) ۵) در حیواناتی که قبلاً با بیکوکولین (۰/۲۵، ۰/۵ و ۱ μg/mouse) در حضور یا در غیاب مورفین mg/kg) ۱۵) پیش‌درمان شده بودند، به‌طور معنی‌داری کاهش می‌یافت. تجویز هم‌زمان داخل مغزی غلظت‌های بیکوکولین (۰/۲۵، ۰/۵ و ۱ μg/mouse) و موسیمول (μg/mouse ۰/۱) فعالیت حرکتی القاشده توسط مورفین mg/kg) ۵) را در حیواناتی که قبلاً با سالین یا مورفین mg/kg) ۱۵) پیش‌تیمار شده بودند، کاهش می‌داد.
نتیجه‌گیری: گیرنده‌های GABAA می‌توانند در اکتساب و بیان حساس‌سازی حرکتی ناشی از مورفین دخالت داشته باشند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |