دوره 7، شماره 4 - ( زمستان 1384 )
جلد 7 شماره 4 صفحات 42-36 |
برگشت به فهرست نسخه ها
کوروش سلیمانی* 
1، ونداد شریفی1 ، مهدی تهرانی دوست2
1، ونداد شریفی1 ، مهدی تهرانی دوست2
1- گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهرن، ایران.
2- دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
چکیده: (2500 مشاهده)
هدف: هدف این مطالعه، بررسی میزان فرسودگی شغلی و ابعاد آن در کارکنان درمانی روانپزشکی بیمارستان روزبه تهران و ارتباط آن با متغیرهای جمعیت‌شناختی و شغلی بود.
روش: در این پژوهش، کارکنان درمانی بیمارستان که ارتباط مستقیم با بیماران داشتند، دعوت شدند. از ۱۶۵ نفر، ۱۴۰ نفر (۸۴/۸%) پاسخ دادند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامه‌ای شامل اطلاعات جمعیت‌شناختی و مرتبط با کار، پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاک بود.
یافته‌ها: از کل کارکنان، ۲۰/۷% دچار خستگی هیجانی شدید، ۹/۳% دچار مسخ شخصیت شدید و ۵۵% دچار کاهش کفایت شخصی شدید بودند. در هر سه بعد یادشده، فرسودگی شغلی پرستاران، بهیاران و کارکنان خدماتی بیش از دستیاران بود که در ابعاد خستگی هیجانی و کفایت شخصی این تفاوت معنی‌دار بود. فرسودگی شغلی خیلی شدید فقط در کارکنان پرستاری و خدماتی مشاهده شد. جنس مذکر و تجرد نیز به‌ترتیب با مسخ شخصیت و کاهش کفایت شخصی ارتباط داشت. سطح تحصیلات با خستگی هیجانی ارتباط معکوس داشت و ساعات کار بیشتر در هفته نیز با مسخ شخصیت شدیدتر مرتبط بود. تمامی ابعاد فرسودگی شغلی با سلامت عمومی رابطه معکوس داشتند. در تحلیل چند متغیری، تنها رسته شغلی و سلامت عمومی رابطه معنی‌داری با فرسودگی شغلی داشت.
نتیجه‌گیری: نسبت قابل توجهی از کارکنان درمانی بیمارستان روزبه دچار فرسودگی شغلی شدید بودند که به‌طور خاص به صورت کاهش شدید کفایت شخصی در پرستاران، بهیاران و کارکنان خدماتی بود.
روش: در این پژوهش، کارکنان درمانی بیمارستان که ارتباط مستقیم با بیماران داشتند، دعوت شدند. از ۱۶۵ نفر، ۱۴۰ نفر (۸۴/۸%) پاسخ دادند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامه‌ای شامل اطلاعات جمعیت‌شناختی و مرتبط با کار، پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاک بود.
یافته‌ها: از کل کارکنان، ۲۰/۷% دچار خستگی هیجانی شدید، ۹/۳% دچار مسخ شخصیت شدید و ۵۵% دچار کاهش کفایت شخصی شدید بودند. در هر سه بعد یادشده، فرسودگی شغلی پرستاران، بهیاران و کارکنان خدماتی بیش از دستیاران بود که در ابعاد خستگی هیجانی و کفایت شخصی این تفاوت معنی‌دار بود. فرسودگی شغلی خیلی شدید فقط در کارکنان پرستاری و خدماتی مشاهده شد. جنس مذکر و تجرد نیز به‌ترتیب با مسخ شخصیت و کاهش کفایت شخصی ارتباط داشت. سطح تحصیلات با خستگی هیجانی ارتباط معکوس داشت و ساعات کار بیشتر در هفته نیز با مسخ شخصیت شدیدتر مرتبط بود. تمامی ابعاد فرسودگی شغلی با سلامت عمومی رابطه معکوس داشتند. در تحلیل چند متغیری، تنها رسته شغلی و سلامت عمومی رابطه معنی‌داری با فرسودگی شغلی داشت.
نتیجه‌گیری: نسبت قابل توجهی از کارکنان درمانی بیمارستان روزبه دچار فرسودگی شغلی شدید بودند که به‌طور خاص به صورت کاهش شدید کفایت شخصی در پرستاران، بهیاران و کارکنان خدماتی بود.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1384/5/23 | پذیرش: 1384/8/2 | انتشار: 1384/10/1
دریافت: 1384/5/23 | پذیرش: 1384/8/2 | انتشار: 1384/10/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |