Arezoomandan M, Zhiani R, Mehrzad J, Motavalizadehkakhky A, Arezoomandan R. Comparison of executive function indices, inflammatory factors, and oxidative stress in individuals undergoing maintenance treatment with methadone and buprenorphine. Advances in Cognitive Sciences 2024; 25 (4) :81-97
URL:
http://icssjournal.ir/article-1-1611-fa.html
آرزومندان محمد، ژیانی راحله، مهرزاد جمشید، متولیزاده کاخکی علیرضا، آرزومندان رضا. مقایسه شاخصهای عملکردهای اجرایی، فاکتورهای التهابی و استرس اکسیداتیو در افراد تحت درمان نگهدارنده با متادون و بوپرونورفین. تازه های علوم شناختی. 1402; 25 (4) :81-97
URL: http://icssjournal.ir/article-1-1611-fa.html
1- دانشجوی دکتری بیوشیمی، گروه بیوشیمی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
2- دانشیار، گروه شیمی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران & دانشیار، گروه شیمی، مرکز تحقیقات فناوری و فراورش مواد نو، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
3- دانشیار، گروه شیمی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
4- استادیار، گروه اعتیاد، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
چکیده: (1138 مشاهده)
مقدمه: متادون و بوپرنورفین به عنوان دو داروی انتخابی در مراکز و کلینیکهای ترک اعتیاد هستند که به طور گسترده مورد استفاده قرار میگیرند. بدین منظور مطالعهای حاضر با هدف بررسی عملکردهای اجرایی در افراد معتاد تحت درمان با متادون و بوپرنورفین و مقایسه آن با افراد سالم انجام شد.
روش کار: به منظور اجرای این مطالعه از مراجعهکنندگان به مراکز ترک اعتیاد خراسان جنوبی استفاده شد، شرکتکنندگان به سه گروه 30 نفری (گروه تحت درمان با بوپرنورفین، گروه تحت درمان با متادون و گروه شاهد) تقسیم شدند. عملکردهای اجرایی در هر گروه ارزیابی شد. همچنین سطح سرمی مالوندیآلدهید، ظرفیت تام آنتیاکسیدانی و فریتین نیز اندازهگیری شد.
یافتهها: نتایج نشان داد عملکردهای اجرایی افراد تحت درمان با بوپرنورفین و متادون نسبت به گروه شاهد به طور معناداری کاهش یافته بود، سطح سرمی فریتین در گروه شاهد و متادون بیشتر از گروه تحت درمان با بوپرنورفین بود، سطح سرمی مالوندیآلدهید در گروه تحت درمان با متادون نیز به طور معناداری بیشتر از گروه سالم بود و سطح سرمی ظرفیت تام آنتیاکسیدانی در گروه تحت درمان با متادون به طور معناداری بیشتر از گروه تحت درمان با بوپرنورفین بود.
نتیجهگیری: بوپرنورفین و متادون سبب القا استرس اکسیداتیو، کاهش سطح سرمی فریتین و کاهش عملکردهای اجرایی میگردند. باید توجه داشت که این داروها به طور طولانی مدت مورد استفاده قرار میگیرند و ممکن است در طولانی مدت نسبت به مواد افیونی شرایط استرس اکسیداتیو، التهابی و حتی عملکردهای اجرایی افراد معتاد را بهبود بخشند.
نوع مطالعه:
گزارش موردی |
موضوع مقاله:
علوم اعصاب شناختی دریافت: 1402/5/30 | پذیرش: 1402/11/2 | انتشار: 1403/2/3