دوره 25، شماره 2 - ( تابستان 1402 )
جلد 25 شماره 2 صفحات 58-44 |
برگشت به فهرست نسخه ها
ندا رفیعی طاری1 
، علیرضا مرادی* 2، تارا رضاپور3 ، میثم صادقی3
، علیرضا مرادی* 2، تارا رضاپور3 ، میثم صادقی3
1- دانشجوی دکتری روان‌شناسی شناختی، دانشگاه شهید بهشتی و موسسه آموزش عالی علوم شناختی، تهران، ایران
2- گروه روان‌شناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3- گروه روان‌شناسی شناختی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی، تهران، ایران
2- گروه روان‌شناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3- گروه روان‌شناسی شناختی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی، تهران، ایران
چکیده: (972 مشاهده)
مقدمه: اختلال نقص توجه/بیش فعالی شایع‌ترین نوع اختلال عصب تحولی در کودکان است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی مداخله ذهن‌آگاهی و تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای بر شناخت اجتماعی (مولفه همدلی) در کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی انجام شد.
روش کار: مطالعه حاضر در قالب یک طرح آزمایشی چند گروهی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون به همراه گروه کنترل و پیگیری انجام شد. جامعه این مطالعه شامل دانش‌آموزان دارای نقص توجه/بیش فعالی ارجاعی به مراکز توانبخشی شهر تهران در بهار و تابستان 14۰۰ بودند که از بین آنها ۴۵ نفر با تشخیص اولیه اختلال نقص توجه/بیش فعالی با روش نمونه‌گیری در دسترس (همتاسازی سن و جنس) انتخاب شدند و به طور تصادفی ساده در سه گروه ۱۵ نفری ذهن‌آگاهی، تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای و کنترل غیرفعال قرار گرفتند. در این پژوهش ۱۵ جلسه آموزش به گروه مداخله ذهن‌آگاهی ارائه شد. در گروه مداخله تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای ۱۲ جلسه با شدت جریان ۱ میلی‌آمپر و با مدت زمان۱۰ دقیقه برای دانش‌آموزان استفاده شد. برای سنجش همدلی از پرسشنامه Auyeung و همکاران (۲۰۰۹) استفاده شد و یافته‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس آمیخته از طریق نرم‌افزار SPSS-26 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج حاکی از تاثیر معنادار هر دو مداخله بر همدلی بود (0/001 >P). باتوجه به یافته‌های به دست آمده هر چند مداخله ذهن‌آگاهی باعث بهبود سطح همدلی شد؛ ولی اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای بر همدلی بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های به دست آمده در مطالعه حاضر، این مداخلات جهت بهبود سطح همدلی دانش‌آموزان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی می‌تواند مورد استفاده پژوهشگران و درمانگران قرار گیرد.
روش کار: مطالعه حاضر در قالب یک طرح آزمایشی چند گروهی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون به همراه گروه کنترل و پیگیری انجام شد. جامعه این مطالعه شامل دانش‌آموزان دارای نقص توجه/بیش فعالی ارجاعی به مراکز توانبخشی شهر تهران در بهار و تابستان 14۰۰ بودند که از بین آنها ۴۵ نفر با تشخیص اولیه اختلال نقص توجه/بیش فعالی با روش نمونه‌گیری در دسترس (همتاسازی سن و جنس) انتخاب شدند و به طور تصادفی ساده در سه گروه ۱۵ نفری ذهن‌آگاهی، تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای و کنترل غیرفعال قرار گرفتند. در این پژوهش ۱۵ جلسه آموزش به گروه مداخله ذهن‌آگاهی ارائه شد. در گروه مداخله تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای ۱۲ جلسه با شدت جریان ۱ میلی‌آمپر و با مدت زمان۱۰ دقیقه برای دانش‌آموزان استفاده شد. برای سنجش همدلی از پرسشنامه Auyeung و همکاران (۲۰۰۹) استفاده شد و یافته‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس آمیخته از طریق نرم‌افزار SPSS-26 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج حاکی از تاثیر معنادار هر دو مداخله بر همدلی بود (0/001 >P). باتوجه به یافته‌های به دست آمده هر چند مداخله ذهن‌آگاهی باعث بهبود سطح همدلی شد؛ ولی اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای بر همدلی بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های به دست آمده در مطالعه حاضر، این مداخلات جهت بهبود سطح همدلی دانش‌آموزان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی می‌تواند مورد استفاده پژوهشگران و درمانگران قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای، ذهن‌آگاهی، شناخت اجتماعی، نقص توجه/بیش فعالی، همدلی
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
روان شناسی شناختی
دریافت: 1401/9/9 | پذیرش: 1401/11/30 | انتشار: 1402/6/29
دریافت: 1401/9/9 | پذیرش: 1401/11/30 | انتشار: 1402/6/29
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |