هدف: درخودماندگی اختلالی تحولی است که مشخصۀ آن وجود ناهنجاری در رفتار اجتماعی، زبان و شناخت است. با وجود آنکه بیش از ۲۵ درصد کودکان درخودمانده بیکلام هستند، اما برای بهبود وضعیت کلامی آنها هنوز راهکارهای مداخله ای و بالینی کافی ارائه نشده است. این پژوهش اولین بار براساس خصوصیات نوایی زبان فارسی، تأثیر روش آواز آهنگین را با اقتباس از مدل آلبرت، هِلم و اسپارکس (۱۹۷۳) طراحی وتأثیر آن را بر کیفیت گفتار این کودکان بررسی کرده است. از آنجاکه تأثیر این روش بر سایر زبانها اثبات شده، هدف این پژوهش آن است که با اجرای این روش، گامی درجهت تسهیل مشکلات گفتاری کودکان درخودماندۀ فارسیزبان برداشته شود.
روش: این پژوهش از نوع کاربردی و نیمه تجربی است. پس از پژوهش آزمایشی که روی یک کودک درخودماندۀ ۱۰ ساله بهصورت موردی و در مدت یک ماه انجام شد و نتایج مؤثری به دست آمد، ۱۳ نمونه (نُه نفر بیکلام) درمرکز اوتیسم اصفهان بهصورت نمونۀ دردسترس انتخاب شدند. شاخصهای کیفیت گفتار آنها شامل میانگین طول پارهگفتار، تعداد فعل، سرعت گفتارتوصیفی و درصد پژواک گویی به صورت مصاحبۀ مستقیم و آوانِگاری نمونه های گفتاری محاسبه و رشد مهارتهای گفتاری و زبان بیانی آنها نیز با آزمون سنجش رشد نیوشا ارزیابی شد. همۀ شاخصها دوبار بهصورت پیشآزمون و پسآزمون بررسی و تحلیل آماری شدند و هر آزمودنی به عنوان کنترل خودش ارزیابی شد. شایان ذکر است که روش آواز آهنگین به مدت چهار ماه و در قالب ۴۸ جلسۀ۲۰ تا۳۰ دقیقه ای (سه روز درهفته) اجرا شد.
یافته ها: بعد از اجرای روش آوازآهنگین، شاخص های کیفیت گفتار پیوسته، میانگین طول پاره گفتار، تعداد فعل، سرعت گفتارتوصیفی به صورت معناداری افزایش (۰/۰۰۱=p) و درصد پژواک گویی یا اکولالیا به صورت معناداری کاهش یافت(۰/۰۰۷=P). پیشرفتمهارتهای گفتاری و زبان بیانی کودکان نیز درآزمون رشد نیوشا چشمگیر بود.
نتیجه گیری: روش آواز آهنگین بر شاخصهای کیفیت گفتارکودکان درخودمانده تأثیرمثبت دارد، بنابراین توصیه میشود از این روش به عنوان یکی از درمانهای مکمل در گفتاردرمانی این کودکان استفاده شود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |