دوره 23، شماره 4 - ( زمستان 1400 )
جلد 23 شماره 4 صفحات 116-103 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مریم زارع* 
1، زهرا نقش2 ، الهه حجازی‌موغاری3
1، زهرا نقش2 ، الهه حجازی‌موغاری3
1- دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره مدرسه، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، پردیس البرز دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- استادیار، گروه روان‌شناسی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3- دانشیار، گروه روان‌شناسی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- استادیار، گروه روان‌شناسی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3- دانشیار، گروه روان‌شناسی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (1111 مشاهده)
مقدمه: پژوهش‌ها نشان داده‌اند دانش‌آموزان با موقعیت‌هایی رو‌به‌رو می شوند که در آنها نمی‌توانند خواسته‌های خود را برآورده کنند و برای انجام تمرینات خود به کمک دیگران نیاز دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل مؤثر بر کمک‌طلبی دانش‌آموزان در دو سطح دانش‌آموز و والدین انجام شد.
روش کار: در قالب یک مطالعه همبستگی 400 دانش‌آموز دختر دوره متوسطه نخست در پایه‌های هفتم و هشتم در سال تحصیلی 1398-1399 به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای از 16 کلاس در مدارس مختلف شهر یزد انتخاب شدند. دانش‌آموزان، پرسشنامه‌های کمک‌طلبی Rya و Pintrich و جهت‌گیری هدفی دانش‌آموزان و والدین Midgley و همکاران را تکمیل نمودند. از تحلیل دو سطحی (دانش‌آموز و والدین) با نرم‌افزار HLM برای تحلیل داده‌ها استفاده شده است.
یافته‌ها: یافتههای حاصل از تحلیل چند سطحی و بر اساس مدل غیرشرطی، 27 درصد از واریانس کمک‌طلبی توسط عوامل سطح خانواده و 73 درصد توسط عوامل سطح دانش‌آموز تبیین شد که نشان‌دهنده تغییرپذیری کافی متغیر وابسته در بین سطوح مختلف است، اما با ورود پیشبینی‌های سطح دانش‌آموز و خانواده و بررسی رابطه آنها با متغیر وابسته، میزان تبیین در مدل کامل در مورد متغیرهای سطح دانش‌آموز به 6 درصد و در مورد سطح خانواده به 18 درصد تغییر یافت. در سطح دانش‌آموز، متغیرهای جهت‌گیری هدفی تبحری و اجتناب عملکرد به طور معناداری کمک‌طلبی را پیشبینی کرد (001/0>P). جهت‌گیری هدف تبحری و عملکردی والدین در سطح خانواده پیشبین معناداری برای کمک‌طلبی در این سطح بود (001/0>P).
نتیجه‌گیری: به دلیل معناداری مثبت جهت‌گیری هدف تبحری والدین، شایسته است تا در خانواده‌ها شرایطی فراهم شود تا دانش‌آموزان بر جهت‌گیری هدف تبحری تاکید کرده و در مواجهه با تکالیف یادگیری دشوار از کمک‌طلبی بهره بگیرند.
روش کار: در قالب یک مطالعه همبستگی 400 دانش‌آموز دختر دوره متوسطه نخست در پایه‌های هفتم و هشتم در سال تحصیلی 1398-1399 به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای از 16 کلاس در مدارس مختلف شهر یزد انتخاب شدند. دانش‌آموزان، پرسشنامه‌های کمک‌طلبی Rya و Pintrich و جهت‌گیری هدفی دانش‌آموزان و والدین Midgley و همکاران را تکمیل نمودند. از تحلیل دو سطحی (دانش‌آموز و والدین) با نرم‌افزار HLM برای تحلیل داده‌ها استفاده شده است.
یافته‌ها: یافتههای حاصل از تحلیل چند سطحی و بر اساس مدل غیرشرطی، 27 درصد از واریانس کمک‌طلبی توسط عوامل سطح خانواده و 73 درصد توسط عوامل سطح دانش‌آموز تبیین شد که نشان‌دهنده تغییرپذیری کافی متغیر وابسته در بین سطوح مختلف است، اما با ورود پیشبینی‌های سطح دانش‌آموز و خانواده و بررسی رابطه آنها با متغیر وابسته، میزان تبیین در مدل کامل در مورد متغیرهای سطح دانش‌آموز به 6 درصد و در مورد سطح خانواده به 18 درصد تغییر یافت. در سطح دانش‌آموز، متغیرهای جهت‌گیری هدفی تبحری و اجتناب عملکرد به طور معناداری کمک‌طلبی را پیشبینی کرد (001/0>P). جهت‌گیری هدف تبحری و عملکردی والدین در سطح خانواده پیشبین معناداری برای کمک‌طلبی در این سطح بود (001/0>P).
نتیجه‌گیری: به دلیل معناداری مثبت جهت‌گیری هدف تبحری والدین، شایسته است تا در خانواده‌ها شرایطی فراهم شود تا دانش‌آموزان بر جهت‌گیری هدف تبحری تاکید کرده و در مواجهه با تکالیف یادگیری دشوار از کمک‌طلبی بهره بگیرند.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
روان شناسی شناختی
دریافت: 1399/7/23 | پذیرش: 1400/7/26 | انتشار: 1400/11/11
دریافت: 1399/7/23 | پذیرش: 1400/7/26 | انتشار: 1400/11/11
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |