دوره 21، شماره 4 - ( زمستان 1398 )
جلد 21 شماره 4 صفحات 45-33 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سید اسماعیل حسینی*1 
، محمد پویان2 ، علیرضا ولیزاده3 ، علیرضا مرادی4
، محمد پویان2 ، علیرضا ولیزاده3 ، علیرضا مرادی4
1- دکتری مدلسازی شناختی، موسسه علوم شناختی، تهران، ایران
2- دانشیار مهندسی پزشکی، دانشکده مهندسی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
3- دانشیار فیزیک، دانشکده فیزیک، دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه، زنجان،ایران
4- استاد روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2- دانشیار مهندسی پزشکی، دانشکده مهندسی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
3- دانشیار فیزیک، دانشکده فیزیک، دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه، زنجان،ایران
4- استاد روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده: (4487 مشاهده)
مقدمه: اختلال افسردگی اساسی، یک اختلال طولانی و پایا است و منجر به ایجاد اختلالات عملکردی و اجتماعی اساسی میشود. طبق گفته سازمان بهداشت جهانی، اختلال افسردگی اساسی در سال 2020 به دومین عامل اصلی بیماری در سراسر جهان تبدیل خواهد شد. هدف از انجام این پژوهش، ارائه یک مدل دینامیکی غیرخطی مرتبه دوم برای اختلال افسردگی اساسی با استفاده از مدلسازی محاسباتی بود که بتواند شرایط وقوع و بازگشت دورههای افسردگی را توجیه کند.
روش کار: در این مدل دو معادله ریاضی ارائه شده بود که، از چند کمیت مؤثر در ایجاد اختلال افسردگی اساسی مانند حجم هیپوکامپ، سطح سروتونین، حجم آمیگدال، عوامل خارجی روانشناختی و فرایندهای غیر قابل پیشبینی، تشکیل یافته بود و سابقه دورههای قبلی بیمار در نظر گرفته شده است. در مدلسازی صورت گرفته، دادههای مدل، بر روی دورههای 1002 فرد افسرده، در بازه زمانی یک عمر طبیعی 64 ساله، بررسی شد.
یافتهها: در مدل دینامیکی، منحنی توزیع مدت دوره افسردگی در بیماران تحت درمان دارویی و شناختی رفتاری موج سوم، بسیار گسترده بوده و میانگین آن 1019 روز است.
نتیجهگیری: در این پژوهش یک چارچوب ریاضی توسعه یافت، که در نهایت به توسعه مدلهای مفصلتر برای اختلال افسردگی اساسی و درک بهتر این اختلال و اثرات آن بر فرایندهای شناختی، منجر خواهد شد.
روش کار: در این مدل دو معادله ریاضی ارائه شده بود که، از چند کمیت مؤثر در ایجاد اختلال افسردگی اساسی مانند حجم هیپوکامپ، سطح سروتونین، حجم آمیگدال، عوامل خارجی روانشناختی و فرایندهای غیر قابل پیشبینی، تشکیل یافته بود و سابقه دورههای قبلی بیمار در نظر گرفته شده است. در مدلسازی صورت گرفته، دادههای مدل، بر روی دورههای 1002 فرد افسرده، در بازه زمانی یک عمر طبیعی 64 ساله، بررسی شد.
یافتهها: در مدل دینامیکی، منحنی توزیع مدت دوره افسردگی در بیماران تحت درمان دارویی و شناختی رفتاری موج سوم، بسیار گسترده بوده و میانگین آن 1019 روز است.
نتیجهگیری: در این پژوهش یک چارچوب ریاضی توسعه یافت، که در نهایت به توسعه مدلهای مفصلتر برای اختلال افسردگی اساسی و درک بهتر این اختلال و اثرات آن بر فرایندهای شناختی، منجر خواهد شد.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
روان شناسی شناختی
دریافت: 1397/4/25 | پذیرش: 1397/11/25 | انتشار: 1398/12/28
دریافت: 1397/4/25 | پذیرش: 1397/11/25 | انتشار: 1398/12/28
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |