دوره 21، شماره 1 - ( بهار 1398 )                   جلد 21 شماره 1 صفحات 104-87 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشیار شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
2- دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
3- کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران.
چکیده:   (2536 مشاهده)
مقدمه: در آغاز قرن بیست و یکم، جهانی شدن به عنوان یکی از مهم‌ترین بحث‌های علمی جامعه بشری سبب شد تا شهرها در فضای رقابتی شدید برای کسب منافع اقتصادی قرار بگیرند. برای حضور مؤثر در این رقابت، شهرها باید دارای برندهایی به‌عنوان پارادایم جدید بازاریابی شهری باشند و به جذب سرمایه بپردازند. یکی از راه‌های شناسایی این برندها، بهره‌مندی از تصاویر ذهنی ساکنین شهر است. روش: پژوهش حاضر که از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش کیفی است، درصدد است با استفاده از تصویر ذهنی فعلی شهروندان "دِنا"ی شهر مشهد و مؤلفه‌های قابل برند شدن آن به‌عنوان دومین کلان‌شهر مذهبی جهان را شناسایی کند و با شناسایی قسمت‌های فراموش شده‌ آن راهکارهایی برای استفاده از حداکثر توان شهر ارائه کند. با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند از شهروندان مشهد که در انتها تعداد آنها به 400 نفر رسید و توزیع آنها در مناطق 13گانه نیز رعایت شد، خواسته شد تا تصویر ذهنی خود را از شهر مشهد ترسیم و پنج نقطه از به‌یادماندنی‌ترین نقاط شهر را به ترتیب اولویت ذکر کنند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان ‌داد، مهم‌ترین عناصر یا برندهای شهر مشهد حرم رضوی، پارک ملت، میدان شهدا، کوهسنگی و وکیل‌آباد است. دِنای شهر عمدتاً به فضای اطراف حرم رضوی و مسیرهای منتهی به آن محدود شده است. درصد قابل‌توجهی از محدودۀ هویتی و قدیمی شهر نظیر بولوار شهید قرنی، فردوسی، معلم و عبدالمطلب به‌عنوان فضاهای گمشده در تصورات ذهنی شهروندان و دِنای شهر جایگاه مناسب نداشت. در صورت برندسازی آنها می‌توان منافع اقتصادی بسیار برای شهر و شهروندان ایجاد کرد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان ‌داد استفاده از ادراک و تصورات ذهنی ساکنین از شهر، نقش موثر در شناسایی فضاهای گمشده و ایجاد برندسازی در عرصه ملی و فراملی دارد که باید به‌صورت ویژه مورد توجه قرار گیرد.
متن کامل [PDF 2042 kb]   (1054 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1396/10/20 | پذیرش: 1397/3/3 | انتشار: 1398/3/31

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.