دوره 12، شماره 1 - ( بهار 1389 )
جلد 12 شماره 1 صفحات 51-43 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مرتضی پیری* 
1، محمد ناصحی2 ، مریم‌السادات شاهین3 ، محمدرضا زرین‌دست4
1، محمد ناصحی2 ، مریم‌السادات شاهین3 ، محمدرضا زرین‌دست4
1- گروه زیست‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، اردبیل، ایران.
2- گروه زیست‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، گرمسار، ایران.
3- عضو باشگاه پژوهشگران جوان، شاخه دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرری، ری، ایران.
4- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی و مرکز ملی مطالعات اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- گروه زیست‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، گرمسار، ایران.
3- عضو باشگاه پژوهشگران جوان، شاخه دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرری، ری، ایران.
4- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی و مرکز ملی مطالعات اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
چکیده: (2525 مشاهده)
هدف: بررسی اثر ۲-۲۱۲،۵۵WIN، آگونیست گیرنده های کانابینوئیدی، بر یادگیری وابسته به وضعیت القاشده با اسکوپولامین.
روش: در این مطالعه، از روش اجتنابی مهاری (غیرفعال) با مدل Step-down که یک روش پذیرفته‌شده در بررسی حافظۀ درازمدت موشهای سوری است، استفاده شد.
یافته‌ها: تزریق پس از آموزش اسکوپولامین (۲،۴، میکروگرم/موش) به ناحیۀ ۱CA، باعث کاهش به یادآوری حافظه شد. کاربرد اسکوپولامین پیش از آزمون، بهیادآوری حافظه در روز آزمون را به حد طبیعی برگرداند. این پدیده، به عنوان یادگیری وابسته به وضعیت اسکوپولامین شناخته میشود. تزریق داخل هیپوکامپی ۲-۲۱۲،۵۵WIN (۰/۵، ۱ میکروگرم/ موش) پنج دقیقه قبل از آزمون، به یادآوری حافظه را کاهش داد. از طرف دیگر، تزریق داخل هیپوکامپی ۲-۲۱۲،۵۵WIN (۱ میکروگرم/ موش) قبل از آزمون (در روز آزمون و ۲۴ ساعت بعد از آموزش)، باعث برگشت حافظۀ حیواناتی شد که بهکار بردن اسکوپولامین (۲ میکروگرم/ موش) بعد از آموزش، به یادآوری حافظۀ آنها را تخریب کرده بود. بهعلاوه، تزریق مقدار غیرمؤثر اسکوپولامین همراه با مقادیر غیرمؤثر ۲-۲۱۲،۵۵WIN، به صورت سینرژیک، قبل از آزمون، بازگشت حافظه به وسیلۀ اسکوپولامین را افزایش داد.
نتیجه گیری:این یافته ها نشان میدهند که گیرندههای کانابینوئیدی ناحیۀ ۱CA هیپوکامپ پشتی، نقش مهمی در فراموشی القاشده با اسکوپولامین و یادگیری وابسته به وضعیت اسکوپولامین دارند.
روش: در این مطالعه، از روش اجتنابی مهاری (غیرفعال) با مدل Step-down که یک روش پذیرفته‌شده در بررسی حافظۀ درازمدت موشهای سوری است، استفاده شد.
یافته‌ها: تزریق پس از آموزش اسکوپولامین (۲،۴، میکروگرم/موش) به ناحیۀ ۱CA، باعث کاهش به یادآوری حافظه شد. کاربرد اسکوپولامین پیش از آزمون، بهیادآوری حافظه در روز آزمون را به حد طبیعی برگرداند. این پدیده، به عنوان یادگیری وابسته به وضعیت اسکوپولامین شناخته میشود. تزریق داخل هیپوکامپی ۲-۲۱۲،۵۵WIN (۰/۵، ۱ میکروگرم/ موش) پنج دقیقه قبل از آزمون، به یادآوری حافظه را کاهش داد. از طرف دیگر، تزریق داخل هیپوکامپی ۲-۲۱۲،۵۵WIN (۱ میکروگرم/ موش) قبل از آزمون (در روز آزمون و ۲۴ ساعت بعد از آموزش)، باعث برگشت حافظۀ حیواناتی شد که بهکار بردن اسکوپولامین (۲ میکروگرم/ موش) بعد از آموزش، به یادآوری حافظۀ آنها را تخریب کرده بود. بهعلاوه، تزریق مقدار غیرمؤثر اسکوپولامین همراه با مقادیر غیرمؤثر ۲-۲۱۲،۵۵WIN، به صورت سینرژیک، قبل از آزمون، بازگشت حافظه به وسیلۀ اسکوپولامین را افزایش داد.
نتیجه گیری:این یافته ها نشان میدهند که گیرندههای کانابینوئیدی ناحیۀ ۱CA هیپوکامپ پشتی، نقش مهمی در فراموشی القاشده با اسکوپولامین و یادگیری وابسته به وضعیت اسکوپولامین دارند.
واژه‌های کلیدی: اسکوپولامین، 2-212، 55WIN، یادگیری وابسته به وضعیت، یادگیری اجتنابی مهاری، موشهای کوچک آزمایشگاهی.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |