دوره 12، شماره 1 - ( بهار 1389 )                   جلد 12 شماره 1 صفحات 42-26 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- آزمایشگاه عصبی- شناختی، مرکز ملی مطالعات اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- دانشکدۀ مهندسی برق، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران.
3- دانشکدۀ مدیریت و اقتصاد، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران.
4- دانشکده مهندسی کامپیوتر، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده:   (2579 مشاهده)
هدف: هدف این مطالعه، بررسی خطرپذیری معتادان به مواد افیونی و تحلیل تأثیر درمان نگه‌دارنده با متادون بر بهبود زیرساخت‌های شناختی اختلالات احتمالی، با بهره‌گیری از روش‌های مد­ل­سازی محاسباتی است.
روش: در این پژوهش، نظام تصمیم­گیری پنج گروه آزمودنی (شاهد مرد، شاهد زن­­، معتادان پیش از درمان، معتادان پس از سه ماه درمان نگه‌دارنده با متادون و معتادان پس از شش ماه درمان)، با استفاده از نسخۀ فارسی رایانه‌ای آزمون خطرپذیری بادکنکی بررسی شد.
یافته‌ها: یافته­ های به­دست‌آمده از نمرات آزمون نشان می­دهد که عملکرد دو گروه زنان شاهد و مردان شاهد تفاوت چندانی ندارد، اما خطرپذیری معتادان در تصمیم­گیری، پیش از درمان، بیشتر از گروه مردان شاهد است. همچنین، میزان خطرپذیری گروه معتادان پس از شش ماه درمان، کمتر از گروه‌های دیگر وابسته به مواد است. بنابراین، درمان نگه‌دارنده، بر رفع عدم تعادل در خطرپذیری تأثیر داشته است. در این مطالعه، برای توصیف نظام تصمیم­گیری گروه­های مختلف، به منظور کشف علل عملکرد متفاوت گروه­ها، از مدل­سازی شناختی استفاده شد.
نتیجه‌گیری:  تحلیل پارامترهای تخمین­زده­ شده نشان می­دهد که عدم تعادل در پاداش­جویی معتادان، باعث بروز رفتار خطرپذیر در این گروه می­شود. همچنین، این گروه به ارزیابی خود از میزان سود و ضرر در هر انتخاب اهمیت کمتری می­دهد. بنابراین، رفتارشان تصادفی­تر است. به عکس، گروه شاهد در هر انتخاب گزینه­ای را انتخاب می­کند که، بر اساس ارزیابی از مقدار سود و ضرر، ارزش بیشتری داشته باشد.
متن کامل [PDF 479 kb]   (1164 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1388/9/1 | پذیرش: 1388/11/1 | انتشار: 1389/1/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.