دوره 20، شماره 2 - ( تابستان 1397 )
جلد 20 شماره 2 صفحات 83-69 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دکتری فلسفه ذهن، پژوهشکده علوم شناختی
2- استادیار موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه
3- دانشیار پژوهشگاه دانش‌های بنیادی (IPM)
2- استادیار موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه
3- دانشیار پژوهشگاه دانش‌های بنیادی (IPM)
چکیده: (3050 مشاهده)
مقدمه: تبیین وحدت اشیاء از جمله انسان. روش: استفاده از تحلیل مفهومی و استدلال فلسفی جهت بررسی نظریه ساختارگرایی و خوانش کاسلیکی از صورتگرایی ارسطویی. یافته ها: در این مقاله نشان داده ام که برخلاف دیدگاه کاسلیکی اولا وحدت اشیاء از جمله انسان نیازمند هر دو فرض ارسطو (تقسیمناپذیری و نیازمندی شیء به عامل واحد) است ثانیا صورت را نمیتوان به ساختار فروکاهید. برای اینکار ابتدا دیدگاه کاسلیکی را بیان کردیم که طبق آن اگر صورت را جزء اشیاء بدانیم و همچنان از دو فرض ارسطو پیروی کنیم همچنان با اشکال تسلسل روبرو خواهیم بود لذا به نظر وی ناچاریم که از دو فرض ارسطو دست برداریم. وی با این کار راه را برای نظریه ساختارگرایی باز میکند. ما نشان داده ایم که استدلال های کاسلیکی در جهت انکار این دو فرض قابل دفاع نیست. نتیجه گیری: نظریه ساختارگرایی به طور عام و دیدگاه کاسلیکی به طور خاص تفسیر درستی از صورت ارائه نمیکند.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1396/6/5 | پذیرش: 1396/7/23 | انتشار: 1397/6/20
دریافت: 1396/6/5 | پذیرش: 1396/7/23 | انتشار: 1397/6/20
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |